Sprawa C-32/15 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 13 listopada 2014 r. w sprawie T-40/14 Electrabel SA, Dunamenti Erőmű Zrt/Komisja Europejska, wniesione w dniu 28 stycznia 2015 r. przez Electrabel SA, Dunamenti Erőmű Zrt.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.89.15

Akt nieoceniany

Wersja od: 16 marca 2015 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 13 listopada 2014 r. w sprawie T-40/14 Electrabel SA, Dunamenti Erőmű Zrt/Komisja Europejska, wniesione w dniu 28 stycznia 2015 r. przez Electrabel SA, Dunamenti Erőmű Zrt

(Sprawa C-32/15 P)

Język postępowania: angielski

(2015/C 089/16)

(Dz.U.UE C z dnia 16 marca 2015 r.)

Strony

Wnoszące odwołanie: Electrabel SA, Dunamenti Erőmű Zrt (przedstawiciel: adwokat J. Philippe)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:

- stwierdzenie nieważności postanowienia Sądu z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie T-40/14 w zakresie, w jakim Sąd odrzucił w nim jako niedopuszczalną skargę wnoszących odwołanie;

- stwierdzenie, że skarga wnoszących odwołanie jest dopuszczalna lub ewentualnie że jest dopuszczalna w odniesieniu do okresu od dnia 10 stycznia 2009 r.;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania przed Sądem i Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie podnoszą cztery zarzuty. W zaskarżonym postanowieniu Sąd odrzucił skargę wniesioną przez wnoszące odwołanie zmierzającą w istocie do naprawienia poniesionych przez nie szkód wynikających z bezprawnego zakończenia umowy dotyczącej zakupu energii elektrycznej (power purchase agreement, zwanej "PPA") na podstawie niezgodnej z prawem decyzji Komisji 2009/609/WE z dnia 4 czerwca 2008 r. w sprawie pomocy państwa C 41/05 ¹ . Sąd stwierdził, że uprawnienie wnoszących odwołanie do wniesienia skargi uległo przedawnieniu i odrzucił ich skargę jako niedopuszczalną.

W zarzucie pierwszym wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd nie uzasadnił, dlaczego art. 102 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem (zwanego dalej "regulaminem postępowania") przewidujący przedłużenie terminów ze względu na odległość nie ma zastosowania do skargi wnoszących odwołanie, mimo że brzmienie traktatów, statutu Trybunału Sprawiedliwości (zwanego dalej "statutem") oraz regulaminu postępowania wskazuje, że art. 102 § 2 ma zastosowanie do terminu przedawnienia przewidzianego w art. 46 akapit pierwszy statutu.

W zarzucie drugim wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd naruszył prawo przy stosowaniu art. 268 i 340 akapit drugi traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), wymagając od wnoszących odwołanie wskazania w ich początkowym żądaniu okresowego charakteru ich szkody.

W zarzucie trzecim wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd nie uzasadnił, dlaczego orzecznictwo przytoczone przez wnoszące odwołanie na poparcie okresowego charakteru poniesionej przez nie szkody nie znajduje zastosowania w ich sytuacji, mimo że wnoszące odwołanie szczegółowo wykazały możliwość takiego zastosowania.

W zarzucie czwartym wnoszące odwołanie wskazują, że Sąd naruszył prawo, gdyż nie uwzględnił ich argumentacji, zgodnie z którą poniesiona przez nie szkoda jest ciągła, opierając się na tym, że decyzja Komisji jest w dalszym ciągu badana.

¹ Dz.U. L 225, s. 53.