Sprawa C-317/04: Skarga wniesiona dnia 27 lipca 2004 r. przez Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2004.228.31/3
Akt nienormatywny(Sprawa C-317/04)
(2004/C 228/66)
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2004 r.)
Dnia 27 lipca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga skierowana przeciwko Radzie Unii Europejskiej wniesiona przez Parlament Europejski., reprezentowany przez R. Passosa i N. Lorentza, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Parlament Europejski wnosi do Trybunału o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2004/496/WE z dnia 17 maja 2004(1);
– obciążenie strony pozwanej całością kosztów.
Zarzuty i główne argumenty:
Parlament opiera swoją skargę na pięciu zarzutach.
Dwa pierwsze zarzuty podważają podstawę prawną spornej decyzji. Po pierwsze, w opinii Parlamentu, odwołanie się do art. 95 nie jest uzasadnione, szczególnie biorąc pod uwagę ostatnie orzecznictwo Trybunału dotyczące wykładni tego przepisu; ponadto art. 95 nie uzasadnia kompetencji Wspólnoty do zawarcia porozumienia, ponieważ reguluje ono kwestię przetwarzania danych wyłączonych z zakresu stosowania dyrektywy 95/46 w sprawie ochrony danych osobowych. Po drugie, porozumienie to pociąga za sobą zmianę powyższej dyrektywy, przyjętej w trybie przewidzianym art. 251 TWE, i dlatego mogło być zawarte jedynie po uzyskaniu uprzedniej zgody Parlamentu.
Trzecim zarzutem Parlament wskazuje, że porozumienie zostało zawarte z naruszeniem praw podstawowych, a zwłaszcza prawa do ochrony danych osobowych w jego zasadniczych aspektach, a także stanowi nieuzasadnioną ingerencję w życie osobiste, co jest sprzeczne z art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności, zwłaszcza w sytuacji, gdy porozumienie przewiduje przekazywanie nadmiernej ilości danych dotyczących pasażerów, a także, gdy te dane są przechowywane zbyt długo przez władze amerykańskie.
Wreszcie, Parlament powołuje się na brak wystarczającego uzasadnienia dla wydania tak szczególnego aktu, a także na naruszenie zasady lojalnej współpracy przewidzianej przez art. 10 WE, szczególnie w kontekście niecodziennych okoliczności towarzyszących przyjęciu spornej decyzji, które nastąpiło podczas procedury wnioskowania do Trybunału Sprawiedliwości o wydanie opinii 1/04 co do aspektów, które stawiały wyraźnie zapytania natury prawnej.
______
(1) Decyzja Rady 2004/496/WE z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie zawarcia Porozumienia pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie przetwarzania i przekazywania danych dot. nazwy rekordu pasażera (PNR) przez przewoźników lotniczych do Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego Stanów Zjednoczonych, Biura Cel i Ochrony Granic (Dz.U L 183 z dnia 20 maja 2004, str. 83).