Sprawa C-310/14: Nike European Operations Netherlands BV v. Sportland Oy, w upadłości (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.406.10

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 grudnia 2015 r.

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 15 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hovioikeus - Finlandia) - Nike European Operations Netherlands BV/Sportland Oy, w upadłości

(Sprawa C-310/14) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 - Artykuły 4 i 13 - Postępowanie upadłościowe - Czynności prawne dokonane z pokrzywdzeniem wierzycieli - Powództwo o zwrot kwot wypłaconych przed datą wszczęcia postępowania upadłościowego - Prawo państwa członkowskiego wszczęcia postępowania upadłościowego - Prawo innego państwa członkowskiego regulujące sporną czynność prawną - "Czynność prawna niepodlegająca w takim przypadku w żaden sposób zaskarżeniu" na podstawie tego prawa - Ciężar dowodu]

Język postępowania: fiński

(2015/C 406/10)

(Dz.U.UE C z dnia 7 grudnia 2015 r.)

Sąd odsyłający

Helsingin hovioikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nike European Operations Netherlands BV

Strona pozwana: Sportland Oy, w upadłości

Sentencja

1) Artykuł 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego należy interpretować w ten sposób, że jego zastosowanie jest uzależnione od warunku, aby dana czynność nie mogła zostać zaskarżona na podstawie prawa właściwego dla tej czynności (lex causae), przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy.

2) Dla celów stosowania art. 13 rozporządzenia nr 1346/2000 i w sytuacji, gdyby pozwany, przeciw któremu skierowano powództwo o stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności czynności, powołał się na przepis prawa właściwego dla tej czynności (lex causae), zgodnie z którym czynność ta podlega zaskarżeniu wyłącznie w okolicznościach określonych w tym przepisie, to ten pozwany powinien powołać się na nieistnienie takich okoliczności oraz wykazać owo nieistnienie.

3) Artykuł 13 rozporządzenia nr 1346/2000 należy interpretować w ten sposób, że wyrażenie "ta czynność prawna w żaden sposób nie podlega zaskarżeniu" dotyczy, obok przepisów prawa właściwego dla tej czynności (lex causae) stosowanych w dziedzinie upadłości, także wszystkich ogólnych przepisów i zasad tego prawa.

4) Artykuł 13 rozporządzenia nr 1346/2000 należy interpretować w ten sposób, że pozwany, przeciw któremu skierowano powództwo o stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności czynności, musi wykazać, iż prawo właściwe dla tej czynności (lex causae), rozpatrywane w całości, nie pozwala na kwestionowanie wspomnianej czynności. Sąd krajowy rozpatrujący takie powództwo może stwierdzić, że to powód musi przedstawić dowód istnienia przepisu lub zasady wspomnianego prawa, zgodnie z którymi czynność ta podlega zaskarżeniu, wyłącznie wtedy, gdy sąd ten stwierdzi, iż w świetle zwykle stosowanych przezeń przepisów krajowego prawa procesowego pozwany w pierwszej kolejności rzeczywiście wykazał, że zgodnie ze wspomnianym prawem dana czynność nie podlega zaskarżeniu.

¹ Dz.U. C 292 z 1.9.2014.