Sprawa C-310/09: Ministre du budget, des comptes publics et de la fonction publique v. Accor SA (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.319.2/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 października 2011 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 15 września 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État - Francja) - Ministre du budget, des comptes publics et de la fonction publique przeciwko Accor SA

(Sprawa C-310/09)⁽¹⁾

(Swobodny przepływ kapitału - Traktowanie dywidend pod względem podatkowym - Uregulowanie krajowe przyznające zaliczenie na poczet podatku w przypadku dywidend wypłacanych przez spółki zależne spółki dominującej będące rezydentami - Odmowa zaliczenia na poczet podatku w przypadku dywidend wypłacanych przez spółki zależne niebędące rezydentami - Wypłata dywidend przez spółkę dominującą jej akcjonariuszom - Zaliczenie zaliczki na poczet podatku na podatek należny od spółki dominującej w trakcie wypłaty - Odmowa zwrotu zaliczki na poczet podatku zapłaconej przez spółkę dominującą - Bezpodstawne wzbogacenie - Dowody wymagane przy opodatkowywaniu spółek zależnych niebędących rezydentami)

(2011/C 319/03)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 29 października 2011 r.)

Sąd krajowy

Conseil d'État

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ministre du budget, des comptes publics et de la fonction publique Strona pozwana: Accor SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Conseil d'État - Wykładnia art. 43 i 56 traktatu WE - Uregulowanie krajowe opodatkowujące w inny sposób dywidendy pochodzące ze spółek zależnych z siedzibą w państwie siedziby spółki dominującej, a w inny dywidendy pochodzące od spółek zależnych z siedzibą w innych państwach członkowskich - Możliwość odliczenia od zaliczki na poczet podatku od dochodów kapitałowych, który spółka dominująca jest zobowiązana zapłacić z tytułu wypłaty tych dywidend swym akcjonariuszom, zaliczenia podatku związanego z wypłatą tych dywidend, gdy pochodzą one od spółek zależnych z siedzibą we Francji, lecz nie w przypadku dywidend pochodzących od spółki zależnej z siedzibą w innym państwie członkowskim Wspólnoty - Odmowa zwrotu zapłaconej przez spółkę dominującą zaliczki na podatek od dochodów kapitałowych uzasadniona bezpodstawnym wzbogaceniem lub brakiem szkody po stronie tej spółki - Zwrot kwot zapłaconych przez spółkę dominującą uzależniony od przedstawienia dowodów dotyczących podatku zapłaconego przez spółki zależne w innym państwie członkowskim, niż państwo siedziby spółki dominującej - Poszanowanie zasad równoważności i skuteczności

Sentencja

1) Artykuły 49 TFUE i 63 TFUE sprzeciwiają się przepisom państwa członkowskiego mającym na celu unikanie podwójnego opodatkowania ekonomicznego dywidend, takim jak sporne w postępowaniu krajowym, które pozwalają spółce dominującej na odliczenie od zaliczki, do której zapłaty jest ona zobowiązana przy wypłacie swoim akcjonariuszom dywidend wypłaconych przez jej spółki zależne, zaliczenia podatku związanego z wypłatą dywidend, jeżeli dywidendy te pochodzą od spółki zależnej mającej siedzibę tym państwie członkowskim, lecz nie przyznają takiego uprawnienia, jeżeli dywidendy pochodzą od spółki zależnej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim, ponieważ przepisy te nie dają prawa w tym ostatnim przypadku do przyznania zaliczenia podatku związanego z wypłatą tych dywidend przez rzeczoną spółkę zależną.

2) Prawo Unii sprzeciwia się temu, aby w sytuacji, gdy krajowy system podatkowy, taki jak sporny w postępowaniu przed sądem krajowym, nie polega, jako taki, na przerzuceniu na osobę trzecią podatku nienależnie zapłaconego przez jego płatnika, państwo członkowskie odmawiało zwrotu kwot zapłaconych przez spółkę dominującą z tego powodu, że ów zwrot stanowiłby dla niej bezpodstawne wzbogacenie, albo z tego powodu, że kwota zapłacona przez spółkę zależną nie stanowi dla niej ani kosztu księgowego, ani podatkowego, lecz obciąża sumę kwot, które mogłyby zostać wypłacone jej akcjonariuszom.

3) Zasady równoważności i skuteczności nie sprzeciwiają się temu, by zwrot kwot spółce dominującej, który mógłby zagwarantować stosowanie tego samego systemu podatkowego do dywidend wypłacanych przez jej spółki zależne mające siedzibę we Francji i do dywidend wypłacanych przez spółki zależne tej spółki mające siedziby w innych państwach członkowskich, które następnie wypłacane są przez tę spółkę dominującą, był uzależniony od warunku przedstawienia przez płatnika dowodów, które znajdują się w jego wyłącznym posiadaniu, dotyczących, dla każdej spornej dywidendy, w szczególności rzeczywiście zastosowanej stawki opodatkowania oraz rzeczywiście zapłaconej kwoty podatku z tytułu zysków osiągniętych przez jej spółki zależne mające swoją siedzibę w innych państwach członkowskich, także wówczas gdy w przypadku spółek zależnych mających siedzibę we Francji dowody te, znane organom podatkowym, nie są wymagane. Niemniej jednak przedstawienia takich dowodów można domagać się jedynie wówczas, gdy przedstawienie dowodu na zapłatę podatku przez spółki zależne mające siedzibę w innych państwach członkowskich nie okaże się praktycznie niemożliwe lub nadmiernie uciążliwe z uwagi w szczególności na przepisy prawne tych państw członkowskich dotyczące zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, rejestracji podatku dochodowego od osób prawnych, który należy zapłacić, a także przechowywania dokumentów administracyjnych. Do sądu krajowego należy zbadanie, czy warunki te zostały spełnione w toczącym się przed nim postępowaniu.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 233 z 26.9.2009.