Sprawa C-304/06 P: Odwołanie wniesione w dniu 13 lipca 2006 r. przez Eurohypo AG od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 3 maja 2006 r. w sprawie T-439/04 Eurohypo AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).
Dz.U.UE.C.2006.224.22/3
Akt nienormatywny(Sprawa C-304/06 P)
(2006/C 224/43)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 16 września 2006 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Eurohypo AG (Przedstawiciele: C. Rohnke i M. Kloth, Rechtsanwälte)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania strony skarżącej
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 3 maja 2006 r. w sprawie T-439/04,
– stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej z dnia 6 sierpnia 2004 r. w sprawie R 829/2002-4,
– obciążenie OHIM kosztami postępowania odwoławczego.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie uzasadnia odwołanie od wyżej wskazanego wyroku Sądu w następujący sposób:
Sąd nie uwzględnił wymogów dotyczących badania stanu faktycznego z urzędu na podstawie art. 74 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 40/94. Zgodnie z orzecznictwem badanie stanu faktycznego przez urząd właściwy do spraw znaków towarowych musi być rygorystyczne i wyczerpujące, by zgodnie z zasadami pewności prawa i dobrej administracji uniknąć bezzasadnych rejestracji znaków towarowych czy też bezzasadnych zarzutów wobec znaków towarowych mających charakter rejestracyjnych. Ustalenia Urzędu muszą być na tyle szczegółowe, by mógł on na ich podstawie z pewnością stwierdzić, czy zachodzą podstawy odmowy rejestracji określone w art. 7 rozporządzenia nr 40/94. Jednakże ani w wyroku, ani we wcześniejszych decyzjach Urzędu nie zawarto ustaleń o charakterze faktycznym dotyczących rzekomego opisowego charakteru "EUROHYPO". Zawarte w tych dokumentach ustalenia ograniczały się raczej do możliwych opisowych znaczeń poszczególnych części "EURO" i "HYPO". Brak było innych stwierdzeń o charakterze faktycznym odnoszących się do całego oznaczenia "EUROHYPO".
Sąd w błędny sposób dokonał wykładni wymogu charakteru odróżniającego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 i niesłusznie odmówił rejestracji zgłoszonego znaku towarowego. W przypadku znaku towarowego składającego się ze słów ewentualny charakter odróżniający może wprawdzie zostać przeanalizowany dla każdego z zawartych w nim pojęć lub części odrębnie, jednak w każdym razie winien on zależeć od badania całości, które części te tworzą. Nawet jeśli prawdą jest, że każda z tych części składowych odrębnie nie ma charakteru odróżniającego, to nie wyklucza to, że ich kombinacja może wykazywać charakter odróżniający. W niniejszym przypadku Urząd ograniczył się w wydanej w postępowaniu odwoławczym decyzji do stwierdzenia, że części "EURO" i "HYPO" są opisowe, a całe to określenie nie wywiera całościowego wrażenia wykraczającego poza zwykłą sumę tych elementów, bez wskazania, w jakim zakresie zestawienie słów EUROHYPO jako całość nie może odróżniać usług wnoszącej odwołanie od usług innych przedsiębiorstw.
Następnie wyrok Sądu opiera się na zastosowaniu kryterium, zgodnie z którym zdolność rejestracyjna znaku towarowego składającego się z opisowych części może zostać przyznana, jeśli zestawione słowo weszło do języka potocznego i uzyskało w nim własne znaczenie, przy czym należy jeszcze zbadać, czy samo to słowo nie jest opisowe. Kryterium to jest istotne w ramach stosowania art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 w przypadku ewentualnej konieczności pozostawienia oznaczenia do swobodnego używania przez wszystkich, natomiast nie służy ono dokonaniu wykładni art. 7 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia celem ustalenia istnienia charakteru odróżniającego. Poprzez zawarcie tego właściwego dla art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 kryterium w uzasadnieniu niekorzystnego rozstrzygnięcia Sąd dokonał błędnej wykładni art. 7 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.