Sprawa C-303/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 20 marca 2013 r. w sprawie T-92/11 Jorgen Andersen przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 3 czerwca 2013 r. przez Komisję Europejską.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.252.19/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 31 sierpnia 2013 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 20 marca 2013 r. w sprawie T-92/11 Jørgen Andersen przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 3 czerwca 2013 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-303/13 P)

(2013/C 252/29)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 31 sierpnia 2013 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Armati, T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Jørgen Andersen, Królestwo Danii, Danske Statsbaner (DSB)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– uchylenie wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 20 marca 2013 r., doręczonego Komisji w dniu 22 marca 2013 r. w sprawie T-92/11 Jorgen Andersen przeciwko Komisji Europejskiej;

oraz

– oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2011/3/EU ¹ z dnia 24 lutego 2010 r. w sprawie umów o świadczenie usług publicznych w zakresie transportu zawartych pomiędzy duńskim ministerstwem transportu a Danske Statsbaner (sprawa C-41/08 (ex NN 35/08)); oraz

– obciążenie skarżącej w pierwszej instancji kosztami postępowania;

ewentualnie,

– orzeczenie, że trzeci zarzut skargi w pierwszej instancji jest bezzasadny i przekazanie sprawy do Sądu w celu ponownego rozpoznania zarzutów pierwszego i drugiego skargi w pierwszej instancji;

– orzeczenie, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania w pierwszej instancji i w odwołaniu nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja podnosi jedną podstawę odwołania: naruszenie art. 108 ust. 2 i 3, art. 288 i art. 297 ust. 1 TFUE, ze względu na to, iż sąd stwierdził, że Komisja zastosowała rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 ² wstecz.

Komisja uważa, że ocena spornej pomocy na podstawie rozporządzenia nr (WE) nr 1370/2007 nie stanowiła zastosowania z mocą wsteczną tego rozporządzenia, lecz że jest zgodna z zasadą niezwłocznego stosowania, zgodnie z którą przepis prawa Unii stosuje się z chwilą jego wejścia w życie do przyszłych skutków sytuacji powstałych pod rządami dawnych przepisów.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości rozróżnia w kwestii mocy wstecznej ostatecznie ukształtowaną sytuację prawną (do której nowa regulacja nie ma zastosowania) i tymczasowe sytuacje powstałe pod rządami dawnych przepisów, lecz które jeszcze trwają (do których nowa regulacja ma zastosowanie).

Komisja uważa, że Sąd naruszył prawo uznając, iż pomoc państwa udzielona przez państwo członkowskie z naruszeniem obowiązku powiadomienia i odłożenia w czasie wprowadzenia w życie stanowi sytuację prawną ukształtowaną ostatecznie, a nie sytuację tymczasową. Z norm i orzecznictwa w przedmiocie zwrotu nienależnie udzielonej pomocy wynika, że nie można uznać, iż beneficjent takiej pomocy ostatecznie ja nabył, do czasu zatwierdzenia jej przez Komisję i nabrania przez jej decyzję ostatecznego charakteru. Zważywszy na obowiązkowy charakter kontroli pomocy państwa ze strony Komisji zgodnie z art. 108 TFUE, otrzymujący pomoc przedsiębiorcy nie mogą co do zasady mieć uzasadnionych oczekiwań, że pomoc jest zgodna z prawem, chyba że została ona udzielona zgodnie z procedurą określoną w przytoczonym przepisie.

Wreszcie Komisja podnosi również, że zaskarżony wyrok stoi otwarcie i bezpośrednio w sprzeczności z wcześniejszymi orzeczeniami Trybunału Sprawiedliwości dotyczącymi tej samej kwestii.

¹ Dz.U. L 7, s. 1.

² Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz.U. L 315, s. 1).