Sprawa C-301/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 20 marca 2013 r. w sprawie T-571/11 El Corte Inglés przeciwko OHIM - Chez Gerard (CLUB GOURMET), wniesione w dniu 30 maja 2013 r. przez El Corte Inglés, S.A.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.207.34

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 lipca 2013 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 20 marca 2013 r. w sprawie T-571/11 El Corte Inglés przeciwko OHIM - Chez Gerard (CLUB GOURMET), wniesione w dniu 30 maja 2013 r. przez El Corte Inglés, S.A.

(Sprawa C-301/13 P)

(2013/C 207/57)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2013 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: El Corte Inglés, S.A. (przedstawiciele: J.L. Rivas Zurdo i E. Seijo Veiguela, abogados)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie wyroku Sądu z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie T-571/11 w całości;

– obciążenie strony lub stron przeciwnych, które sprzeciwią się temu odwołaniu, kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1. Naruszenie zasady pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań

Zasada pewności prawa wymaga "jednoznacznego sformułowania, które pozwoliłoby zainteresowanym osobom zapoznać się z ich prawami i obowiązkami w sposób jasny i dokładny". Zasada ta wiąże się z zasadą uzasadnionych oczekiwań, wskazując na konieczność uzasadnienia decyzji administracyjnych, które odbiegają od wcześniejszych decyzji, gdy te decyzje mogą wzbudzić uzasadnione oczekiwana u ich adresatów.

Praktyka stosowana przez sądy hiszpańskie w dziedzinie hiszpańskich znaków sloganów (zarejestrowanych w czasie obowiązywania instrukcji z 1997 r.) stoi w jasnej sprzeczności ze wspólnotowymi aktami administracyjnymi dotyczącymi postępowania w sprawie sprzeciwu B 877 714 i [T-]571/11, jak również z wyrokiem Sądu Unii Europejskiej z dnia 20 marca 2013 r. - skoro Wydział Sprzeciwów miał wątpliwości co do znaczenia wcześniejszego znaku towarowego, powinien był temu zaradzić, zwracając się o wyjaśnienia w tym względzie do hiszpańskiego urzędu patentów i znaków towarowych, lub wezwać niniejszą stronę do przedstawienia uwag w swojej obronie.

2. Oczywiście błędna ocena okoliczności powstania sporu

Wyrok uznaje za udowodnioną okoliczność, że znak towarowy, na który powołano się w sprzeciwie, jest zarejestrowany w klasie 35 w celu ochrony usług obejmujących zdanie reklamowe stosowan[e] jako slogan przy sprzedaży, używaniu lub eksploatacji towarów z klas 29, 30, 31, 32, 33 i 42 oraz że OHIM wiedział o istnieniu swojej decyzji z dnia 17 lipca 2006 r., w której wziął pod uwagę instrukcję hiszpańskiego urzędu patentów i znaków towarowych z dnia 11 listopada 1997 r. dotyczącą badania znaków sloganów (załącznik 4) oraz wyroki hiszpańskiego Tribunal Supremo z dnia 25 lutego 2004 r. i 30 maja 2008 r.

Oczywiście błędną ocenę stanowi wymaganie, by strona podniosła i wykazała, że jej wcześniejszy znak towarowy obejmował swoją ochroną te same towary, których dotyczył wniosek, gdyż byłoby to równoważne wymaganiu identyczności zakresu stosowania. W rezultacie błędna ocena dowodów i okoliczności faktycznych pozostawia nierozstrzygniętą zasadniczą kwestię dotyczącą art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 207/2009 ¹ .

3. Braki w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku

Zostało uznane znaczenie (pkt 3[9]) wyroku w sprawie Atomic ² , przy czym ma on mieć zastosowanie, gdy OHIM dysponuje już wskazaniami dotyczącymi prawa krajowego (pkt 41), co stanowi sprzeczność, gdyż wtedy nie ma on zastosowania z urzędu.

W pkt 45 wskazuje się, że przed OHIM nie można powołać się na argumenty podniesione w innych postępowaniach przed OHIM, przy czym nie jest wyjaśnione, dlaczego tak ma być.

Pominięcie wszelkiej analizy porównania pomiędzy znakami towarowymi, co stanowi rzeczywisty zarzut (pkt 55 wyroku), skutkuje brakiem możliwości podjęcia obrony przez niniejszą stronę.

4. Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd

Sąd naruszył prawo do obrony, nie orzekając w przedmiocie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009. Pośród zarzutów skargi, pkt 19-22, zasadniczym zarzutem jest błędna ocena dotycząca prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. Zgodnie ze wspomnianym orzecznictwem prawdopodobieństwo wprowadzenia odbiorców w błąd należy oceniać całościowo przy uwzględnieniu wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku.

¹ Rozporządzenie Rady z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspól-notowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

² Wyrok Sądu z dnia 20 kwietnia 2005 r. w sprawie T-318/03 Atomic Austria przeciwko OHIM - Fábricas Agrupadas de Muñecas de Onil (ATOMIC BLITZ), Zb.Orz. s. II-1319.