Sprawa C-300/11: ZZ v. Secretary of State for the Home Department (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2013.225.7/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-300/11) 1
(Swobodny przepływ osób - Dyrektywa 2004/38/WE - Decyzja zakazująca obywatelowi Unii Europejskiej wjazdu na terytorium państwa członkowskiego ze względów bezpieczeństwa publicznego - Artykuł 30 ust. 2 tej dyrektywy - Obowiązek powiadomienia zainteresowanego obywatela o powodach tej decyzji - Ujawnienie sprzeczne z interesem bezpieczeństwa państwa - Prawo podstawowe do skutecznej ochrony sądowej)
(2013/C 225/10)
(Dz.U.UE C z dnia 3 sierpnia 2013 r.)
Język postępowania: angielski
Sąd odsyłający
Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: ZZ
Strona pozwana: Secretary of State for the Home Department
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) -
Wykładnia art. 30 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/ EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77) w świetle art. 346 ust. 1 lit. a) TFUE - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Decyzja o wydaleniu obywatela państwa członkowskiego z terytorium innego państwa członkowskiego ze względów bezpieczeństwa publicznego - Obowiązek poinformowania zainteresowanego obywatela o powodach wydalenia go pomimo faktu, że właściwe organy uważają takie ujawnienie za sprzeczne ze względami bezpieczeństwa narodowego
Sentencja
Artykuł 30 ust. 2 oraz art. 31 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/ EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG, należy w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej interpretować w ten sposób, że wymagają one od sądu krajowego zapewnienia, by nieujawnienie zainteresowanemu przez właściwy organ krajowy, w sposób pełny i dokładny, względów leżących u podstaw decyzji wydanej na podstawie art. 27 tej dyrektywy, jak również odnośnych dowodów było ograniczone do ścisłej konieczności, oraz zapewnienia, by w każdym razie zainteresowany został powiadomiony o zasadniczej treści tych względów w sposób uwzględniający należycie konieczną niejawność dowodów.