Sprawa C-3/13: AS Baltic Agro v. Maksu- ja Tolliameti Ida maksu- ja tollikeskus (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.421.6

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 listopada 2014 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 17 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tartu Ringkonnakohus - Estonia) - AS Baltic Agro przeciwko Maksuja Tolliameti Ida maksu- ja tollikeskus

(Sprawa C-3/13) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Antydumping - Rozporządzenie (WE) nr 661/2008 - Ostateczne cło antydumpingowe na przywóz azotanu amonu pochodzącego z Rosji - Przesłanki zwolnienia - Artykuł 3 ust. 1 - Pierwszy niezależny odbiorca w Unii - Zakup nawozu saletrzanego przez pośredniczącą spółkę - Zwolnienie towarów - Wniosek o unieważnienie zgłoszeń celnych - Decyzja 2008/577/WE - Kodeks celny - Artykuły 66 i 220 - Błąd - Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 - Artykuł 251 - Kontrola po zwolnieniu towarów]

Język postępowania: estoński

(2014/C 421/08)

(Dz.U.UE C z dnia 24 listopada 2014 r.)

Sąd odsyłający

Tartu Ringkonnakohus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AS Baltic Agro

Strona pozwana: Maksu- ja Tolliameti Ida maksu- ja tollikeskus

Sentencja

1) Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 661/2008 z dnia 8 lipca 2008 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz azotanu amonu pochodzącego z Rosji w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 oraz częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/96 należy interpretować w ten sposób, że spółka z siedzibą w państwie członkowskim, która zakupiła pochodzący z Rosji azotan amonu za pośrednictwem innej spółki również posiadającej siedzibę w państwie członkowskim, w celu dokonania przywozu tego towaru do Unii Europejskiej, nie może być uznana za niezależnego pierwszego odbiorcę w Unii Europejskiej w rozumieniu tego przepisu i nie może w związku z tym skorzystać ze zwolnienia z ostatecznego cła antydumpingowego nałożonego w tym rozporządzeniu na tenże azotan amonu.

2) Artykuł 66 i art. 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one temu, aby organ celny dokonał retrospektywnego zaksięgowania cła antydumpingowego, jeżeli tak jak w okolicznościach sprawy w postępowaniu głównym wnioski o unieważnienie zgłoszeń celnych zostały złożone z uwagi na fakt, że został na nich błędnie określony odbiorca, a organ ten przyjął rzeczone zgłoszenia lub dokonał kontroli po otrzymaniu tychże wniosków.

3) Artykuł 66 rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 1791/2006, i art. 251 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 312/2009 z dnia 16 kwietnia 2009 r., są zgodne z prawem podstawowym równości wobec prawa, ustanowionym w art. 20 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w przypadku gdy w ramach Wspólnej taryfy celnej, o której mowa w art. 28 TFUE i 31 TFUE, wskazane przepisy rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 1791/2006 i rozporządzenia nr 2454/93, zmienionego rozporządzeniem nr 312/ 2009 nie umożliwiają unieważnienia na wniosek błędnego zgłoszenia celnego i w związku z tym przyznania zwolnienia z cła antydumpingowego odbiorcy, który mógłby się powołać na takie zwolnienie, gdyby taki błąd nie wystąpił.

¹ Dz.U. C 63 z 2.3.2013.