Sprawa C-3/10: Franco Affatato v. Azienda Sanitaria Provinciale di Cosenza.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.30.11

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 stycznia 2011 r.

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 1 października 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Rossano - Włochy) - Franco Affatato przeciwko Azienda Sanitaria Provinciale di Cosenza

(Sprawa C-3/10)⁽¹⁾

(Artykuł 104, § 3, regulaminu postępowania - Polityka społeczna - Dyrektywa 1999/70/WE - Klauzula 5 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony - Umowy o pracę w sektorze publicznym zawarte na czas określony - Kolejne umowy - Nadużycia - Środki zapobiegania - Sankcje - Przekształcenie umów o pracę zawartych na czas określony w umowę na czas nieokreślony - Zakaz - Naprawienie szkody - Zasady równoważności i skuteczności)

(2011/C 30/17)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2011 r.)

Sąd krajowy

Tribunale di Rossano

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Franco Affatato

Strona pozwana: Azienda Sanitaria Provinciale di Cosenza

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Tribunale di Rossano - Wykładnia klauzuli 2, 3, 4 i 5 załącznika do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 175, s. 43) - Zgodność niektórych przepisów krajowych dotyczących pracowników wykonujących prace społecznie użyteczne/ pracowników wykonujących prace użyteczności publicznej - Przepisy krajowe umożliwiające niepodanie przyczyny pierwszej umowy na czas określony zawartej z pracownikami sektora szkolnictwa - Pojęcie podmiotu państwowego - Włączenie osoby posiadającej cechy Poste Italiane SpA

Sentencja

1) Pierwszych dwanaście pytań prejudycjalnych wniesionych przez Tribunale di Rosarno (Włochy) postanowieniem z dnia 21 grudnia 2009 r. jest oczywiście niedopuszczalnych.

2) Wykładni klauzuli 5 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r. która zawarta jest w załączniku do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych należy dokonywać w ten sposób że:

– nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu jak art. 36 ust. 5 dekretu ustawodawczego nr 165/01 z dnia 30 marca 2001 w sprawie ogólnych zasad dotyczących organizacji pracy w administracji publicznej, który zakazuje w przypadku nadużycia wynikającego z wykorzystania przez pracodawcę z sektora publicznego kolejnych umów o prace zawartych na czas określony przekształcania ich w umowę o pracę na czas nieokreślony, jeżeli w krajowym porządku prawnym zainteresowanego państwa członkowskiego występują w danym sektorze inne skuteczne środki w celu uniknięcia a w razie potrzeby karania wykorzystywania z nadużyciem umów o pracę zawartych na czas określony. Do sądu krajowego należy jednak ocena w jakim stopniu warunki stosowania oraz skuteczne wdrażanie stosownych przepisów prawa krajowego sprawiają, iż jest to środek odpowiedni dla zapobiegania a w razie potrzeby karania wykorzystywania z nadużyciem kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy zawartych na czas określony przez administrację publiczną;

– nie może ona jako taka w żaden sposób mieć wpływu na podstawowe struktury polityczne i konstytucyjne lub funkcje zainteresowanego państwa członkowskiego w rozumieniu art. 4 ust. 2 TUE.

3) Wykładni wspomnianego porozumienia ramowego należy dokonywać w ten sposób, że środki takie jak te będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym przewidziane w uregulowaniach krajowych w celu karania wykorzystywania z nadużyciem umów o pracę lub stosunków pracy zawartych na czas określony nie mogą być mniej korzystne od środków normujących podobne sytuacje wewnętrzne lub w praktyce uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać wykonywanie uprawnień wynikających z porządku prawnego Unii. Do sądu krajowego należy ocena w jakim stopniu przepisy prawa krajowego mające na celu karanie wykorzystywania z nadużyciem kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy zawartych na czas określony przez administrację publiczną są zgodne z tymi zasadami.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 63 z 13.3.2010.