Sprawa C-297/04: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony na podstawie postanowienia Ufficio del giudice di pace di Bitonto, wydanego dnia 30 czerwca 2004 r., w sprawie Nicolo Tricarico przeciwko Assitalia Assicurazioni SPA.
Dz.U.UE.C.2004.251.4/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-297/04)
(2004/C 251/07)
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2004 r.)
Dnia 13 lipca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony na podstawie postanowienia Ufficio del giudice di pace di Bitonto (Włochy) wydanego dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie Nicolò Tricarico przeciwko Assitalia Assicurazioni SPA.
Ufficio del giudice di pace di Bitonto zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1) czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż nakłada on sankcję nieważności na porozumienia lub uzgodnione praktyki pomiędzy towarzystwami ubezpieczeń, polegające na wzajemnej wymianie informacji, które pozwalają na podwyższenie składek na ubezpieczenie OC samochodu, które to podwyższenie nie znajduje uzasadnienia w sytuacji rynku, nawet wziąwszy pod uwagę udział w porozumieniu lub uzgodnionej praktyce spółek, które przynależą do różnych Państw Członkowskich;
2) czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż upoważnia on osoby trzecie, mające w tym interes prawny, do powołania się na nieważność porozumienia lub uzgodnionej praktyki, zabronionej przez ów przepis wspólnotowy, oraz do żądania naprawienia poniesionej szkody, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy porozumieniem lub uzgodnioną praktyką a szkodą;
3) czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż termin do wniesienia powództwa odszkodowawczego na jego podstawie rozpoczyna swój bieg od dnia, w którym powstały porozumienie lub uzgodniona praktyka, czy też od dnia, w którym porozumienie lub uzgodniona praktyka wygasły;
4) czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż sędzia krajowy, stwierdziwszy, że szkoda ustalona na podstawie prawa krajowego jest niższa niż korzyść uzyskana przez spółkę, będącą stroną porozumienia lub uzgodnionej praktyki, która wyrządziła szkodę, powinien również z urzędu ustalić wysokość odszkodowania "sankcjonującego" na rzecz poszkodowanej osoby trzeciej, koniecznego dla określenia należnego odszkodowania na kwotę przewyższającą korzyść uzyskaną przez wyrządzającego szkodę, w celu odstraszenia od zawierania porozumień lub stosowania uzgodnionych praktyk, zabronionych przez przepis art. 81 Traktatu.