Sprawa C-293/07: Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.183.27/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 sierpnia 2007 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-293/07)

(2007/C 183/47)

(Dz.U.UE C z dnia 4 sierpnia 2007 r.)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Konstantinidis i D. Recchia)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie, że nie podejmując wszelkich działań w celu ustanowienia i stosowania spójnego i kompletnego systemu norm prawnych o charakterze szczególnym, który byłby w stanie zagwarantować zrównoważone zarządzanie i skuteczną ochronę obszarów specjalnej ochrony zgodnie z celami ochrony określonymi w dyrektywie Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa⁽¹⁾, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom państwa członkowskiego, które na niej ciążą na mocy art. 4 ust. 1 i 2 tej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 4 tiret pierwsze tej dyrektywy, zmienionym art. 6 ust. 2 - 4 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory;

– obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja opierając się na znacznej liczbie skarg, pytań poselskich i petycji twierdzi, że Republika Grecka nie stosuje w prawidłowy sposób przepisów dyrektywy 79/409/EWG, która przewiduje podejmowanie działań w celu ochrony przed zanieczyszczeniem lub pogarszaniem stanu siedlisk przyrodniczych.

Według Komisji naruszenie dyrektywy polega na braku ochrony obszarów specjalnej ochrony (OSO) jak również na występowaniu działalności mogącej naruszyć integralność OSO i powodować poważne negatywne konsekwencje dla celów ochrony OSO i gatunków dla ochrony, których obszary te zostały wyznaczone.

Argument władz greckich jakoby istniejące ramy prawne zapewniały wystarczającą ochronę wszelkich gatunków dzikiego ptactwa i ich siedlisk został odrzucony przez Komisję, która twierdzi, że wspomniane ramy prawne nie stanowią szczególnych i skutecznych instrumentów ochrony całego obszaru OSO.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 103 z 25.4.1979, str. 1.