Sprawa C-291/13: Sotiris Papasavvas v. O Fileleftheros Dimosia Etaireia Ltd i inni (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.409.14/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 listopada 2014 r.

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 11 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Eparchiako Dikastirio Lefkosias - Cypr) - Sotiris Papasavvas przeciwko O Fileleftheros Dimosia Etaireia Ltd i in.

(Sprawa C-291/13) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2000/31/WE - Zakres stosowania - Spór o zniesławienie)

Język postępowania: grecki

(2014/C 409/20)

(Dz.U.UE C z dnia 17 listopada 2014 r.)

Sąd odsyłający

Eparchiako Dikastirio Lefkosias

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sotiris Papasavvas

Strona pozwana: O Fileleftheros Dimosia Etaireia Ltd, Takis Kounnafi, Giorgios Sertis

Sentencja

1) Artykuł 2 lit. a) dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego ("dyrektywa o handlu elektronicznym") należy interpretować w ten sposób, że pojęcie "usług społeczeństwa informacyjnego" w rozumieniu tego przepisu obejmuje usługi polegające na oferowaniu informacji on-line, za które usługodawca otrzymuje wynagrodzenie nie od usługobiorcy, lecz z przychodów uzyskiwanych z reklam emitowanych na stronie internetowej.

2) Dyrektywa 2000/31 nie stoi na przeszkodzie, w sprawie takiej jak w postępowaniu głównym, zastosowaniu reżimu odpowiedzialności cywilnej w związku ze zniesławieniem.

3) Ograniczenia odpowiedzialności cywilnej, o których mowa w art. 12-14 dyrektywy 2000/31, nie dotyczą spółki będącej wydawcą prasowym, dysponującym stroną internetową, na której publikowana jest elektroniczna wersja dziennika, przy czym spółka ta ponadto otrzymuje wynagrodzenie z przychodów z reklam handlowych emitowanych na tej stronie, w przypadku gdy ma ona wiedzę o publikowanych informacjach i sprawuje nad nimi kontrolę, niezależnie od sytuacji, czy gdy dostęp do strony jest odpłatny.

4) Ograniczenia odpowiedzialności, o których mowa w art. 12-14 dyrektywy 2000/31, można zastosować w ramach sporu między jednostkami dotyczącego odpowiedzialności cywilnej w wypadku zniesławienia, jeśli spełnione są przesłanki wskazane w tych artykułach.

5) Artykuły 12-14 dyrektywy 2000/31 nie pozwalają usługodawcy świadczącemu usługi społeczeństwa informacyjnego na sprzeciwienie się wystąpieniu z powództwem przeciwko temu usługodawcy oraz - w konsekwencji - przyjęciu przez sąd krajowy środków tymczasowych. Usługodawca może podnieść przewidziane w tych artykułach ograniczenia odpowiedzialności zgodnie z przepisami prawa krajowego zapewniającymi ich transpozycję lub w braku takiej możliwości - w sposób pozwalający na dokonanie ich wykładni zgodnej z tymi artykułami. Natomiast w ramach sporu takiego jak postępowanie główne, dyrektywa 2000/31 nie może sama nakładać na jednostkę zobowiązań i nie można wobec tego powoływać się na nią względem tej jednostki.

¹ Dz.U. C 207 z 20.7.2013.