Sprawa C-290/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 24 marca 2011 r. w sprawie T-377/06 Comap przeciwko Komisji, wniesione w dniu 9 czerwca 2011 r. przez Comap S.A..
Dz.U.UE.C.2011.252.18/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-290/11 P)
(2011/C 252/32)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 27 sierpnia 2011 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Comap S.A. (przedstawiciele: adwokaci A. Wachsmann i S. de Guigné)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
– tytułem żądania głównego:
– uchylenie, na podstawie art. 256 TFUE i art. 56 Protokołu nr 3 do Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w całości wyroku Sądu wydanego w dniu 24 marca 2011 r. w sprawie T-377/06 Comap przeciwko Komisji;
– uwzględnienie żądań podniesionych przed Sądem w pierwszej instancji przez Comap S.A;
– oraz w konsekwencji:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 4180 wersja ostateczna z dnia 20 września 2006 r. dotyczącej postępowania na mocy art. 81 [WE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/ F-1/38.121 - Złącza) w zakresie w jakim dotyczy ona Comap S.A., jak również powodów, na których opiera się jej sentencja, w zakresie w jakim decyzja ta nakłada na Comap S.A. grzywnę;
– tytułem żądania ewentualnego:
– uchylenie, na podstawie art. 261 TFUE, grzywny w wysokości 18,56 mln EUR nałożonej na Comap S.A. na mocy art. 2 g) wyżej wymienionej decyzji Komisji Europejskiej lub obniżenie jej na podstawie art. 261 TFUE do odpowiedniej kwoty;
– w każdym razie obciążenie Komisji kosztami postępowania w tym kosztami poniesionymi przez Comap S.A. w postępowaniu przed Sądem.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego Comap powołuje się na naruszenie prawa do niezawisłego i bezstronnego sądu, ponieważ dokonana przez Sąd kontrola decyzji Komisji - instytucji, która posiada zarówno kompetencje dochodzeniowe, jak również kompetencje do stosowania sankcji, ograniczyła się do oczywistych naruszeń prawa i błędów w ocenie stanu faktycznego, nie przeprowadzając kontroli w zakresie swego
prawa do nieograniczonego orzekania, opartej na ponownym, całościowym rozpoznaniu okoliczności faktycznych sprawy, a w szczególności przedstawionych dowodów.
W ramach zarzutu drugiego, wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi, iż przyjął, wbrew jej stanowisku, zbyt wąską interpretację pojęcia "publicznego zdystansowania się", które narusza wymogi stawiane przez zasadę ścisłej wykładni prawa karnego przewidzianej w art. 7 ust. 1 EKPC, "zakazując stosowania rozszerzającej wykładni ustawy karnej na niekorzyść oskarżonego". Taka wykładnia narusza również zasadę, zgodnie z którą wątpliwość winna być interpretowana na korzyść przedsiębiorstwa będącego adresatem decyzji czego wymaga również zasada domniemania niewinności.
W ramach zarzutu trzeciego Comap powołuje się na wypaczenie wielu dowodów, co doprowadziło to błędnej kwalifikacji prawnej niektórych umów dwustronnych wiążących wnosząca odwołanie z jednym z jej konkurentów po przeprowadzeniu kontroli przez Komisję.
W ramach zarzutu czwartego i ostatniego, wnosząca odwołanie zarzuca wreszcie Sądowi uchybienie obowiązkowi uzasadnienia w zakresie w jakim uznał on, że Komisja ustaliła w wystarczający sposób udział Comap w naruszeniu jednolitym i ciągłym od marca 2001 r.