Sprawa C-290/04: FKP Scorpio Konzertproduktionen GmbH v. Finanzamt Hamburg-Eimsbüttel (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.294.7

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 grudnia 2006 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 3 października 2006 r. (wniosek Bundesfinanzhof - Niemcy o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) - FKP Scorpio Konzertproduktionen GmbH przeciwko Finanzamt Hamburg-Eimsbüttel

(Sprawa C-290/04)⁽¹⁾

(Artykuł 59 traktatu EWG (następnie art. 59 traktatu WE, obecnie, po zmianie, art. 49 WE) i art. 60 traktatu EWG (następnie art. 60 traktatu WE, obecnie, po zmianie, art. 60 WE) - Ustawodawstwo podatkowe - Podatek dochodowy - Świadczenie przez nierezydenta usług w ramach spektakli artystycznych - Zasada potrącenia podatku u źródła - Usługodawca nie będący obywatelem państwa członkowskiego)

(2006/C 294/11)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 2 grudnia 2006 r.)

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony postępowania przed sądem krajowym

Strona skarżąca: FKP Scorpio Konzertproduktionen GmbH

Strona pozwana: Finanzamt Hamburg-Eimsbüttel

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Bundesfinanzhof - Wykładnia art. 59 traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 49 WE) i art. 60 traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 50 WE) - Krajowe ustawodawstwo podatkowe, zgodnie z którym usługobiorca będący rezydentem jest zobowiązany potrącić podatek od wynagrodzenia wypłacanemu usługodawcy nie będącemu rezydentem

Sentencja

1) Artykuły 59 i 60 traktatu EWG należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie:

– obowiązywaniu przepisów krajowych, zgodnie z którymi do wynagrodzenia usługodawców nie będących rezydentami na terytorium państwa członkowskiego, w którym świadczone są usługi, stosuje się potrącenie u źródła, podczas gdy nie ma ono zastosowania do wynagrodzenia usługodawców będących rezydentami na terytorium tego państwa,

– obowiązywaniu przepisów krajowych przewidujących odpowiedzialność usługobiorcy, który nie dokonał potrącenia u źródła, do jakiego był zobowiązany.

2) Artykuły 59 i 60 traktatu EWG należy interpretować w ten sposób:

– że stoją one na przeszkodzie obowiązywaniu przepisów krajowych wykluczających odliczenie przez usługobiorcę zobowiązanego z tytułu wynagrodzenia usługodawcy nie będącego rezydentem, przy dokonywaniu potrącenia podatku u źródła, kosztów uzyskania przez tego usługodawcę przychodu bezpośrednio związanych z jego działalnością w państwie członkowskim, w którym świadczy on usługę, podczas gdy usługodawca będący rezydentem w tym państwie zobowiązany byłby wyłącznie do zapłaty podatku od dochodów netto, to jest po odliczeniu kosztów uzyskania przychodu;

– że nie stoją one przeszkodzie obowiązywaniu przepisów krajowych, zgodnie z którymi tylko koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z przynoszącą objęty opodatkowaniem przychód działalnością w państwie członkowskim, w którym świadczona jest usługa, o jakich usługodawca mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim poinformował zobowiązanego z tytułu wynagrodzenia podlegają odliczeniu przy potrąceniu u źródła i zgodnie z którymi ewentualne koszty uzyskania przychodu nie związane bezpośrednio z tą działalnością mogą zostać wzięte pod uwagę w ramach późniejszego postępowania w sprawie zwrotu podatku;

– że nie stoją one na przeszkodzie temu, by zwolnienie podatkowe, z jakiego na umowy między Republiką Federalną Niemiec a Królestwem Niderlandów o unikaniu podwójnego opodatkowania podatkiem dochodowym i podatkiem majątkowym oraz różnymi innymi podatkami, a także regulującej inne kwestie o charakterze podatkowym, zawartej w dniu 16 czerwca 1959 r., korzysta usługodawca nie będący rezydentem świadczący usługi w Niemczech, mogło zostać wzięte pod uwagę przy potrąceniu przez zobowiązanego z tytułu wynagrodzenia podatku u źródła lub w późniejszym postępowaniu w sprawie zwrotu podatku, albo na podstawie elementów akt sprawy omówionych w pkt 21 niniejszego wyroku w ramach postępowania karnoskarbowego przeciwko temu ostatniemu, wyłącznie pod warunkiem wystawienia przez właściwy organ podatkowy zaświadczenia o spełnieniu warunków zwolnienia ustanowionych w tej umowie.

3) Artykuł 59 traktatu EWG należy interpretować w ten sposób, że nie znajduje on zastosowania do usługodawców mających obywatelstwo państwa trzeciego.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 228 z 11.09.2004