Sprawa C-282/18 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 23 lutego 2018 r. w sprawie T-794/17 The Green Effort Ltd / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 25 kwietnia 2018 r. przez The Green Effort Ltd.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.285.17

Akt nienormatywny
Wersja od: 13 sierpnia 2018 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 23 lutego 2018 r. w sprawie T-794/17 The Green Effort Ltd / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 25 kwietnia 2018 r. przez The Green Effort Ltd
(Sprawa C-282/18 P)

Język postępowania: angielski

(2018/C 285/31)

(Dz.U.UE C z dnia 13 sierpnia 2018 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: The Green Effort Ltd (przedstawiciel: A. Ziehm, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Żądania wnoszącego odwołanie

-
stwierdzenie nieważności w całości postanowienia Sądu (druga izba) z dnia 23 lutego 2018 r. (sprawa T-794/17);
-
stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji;
-
stwierdzenie wygaśnięcia prawa do unijnego znaku towarowego zarejestrowanego pod numerem 9 528 001;
-
oddalenie wniosku o wygaśnięcie praw;
-
uwzględnienie przedstawionego przez skarżącą żądania restitutio in integrum;
-
uzyskanie dostępu do dokumentów postępowań o unieważnienie 12343 C, 10757 C i 10524 C przed EUIPO, a także postępowań w sprawie sprzeciwu B 002165119, B 002199274, B 002344565, B 002367038, B 002513086 i B 002513151 oraz odwołanie się do tych dokumentów;
-
obciążenie EUIPO i strony pozwanej w postępowaniu w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku ich własnymi kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi sześć następujących zarzutów, zgodnie z którymi postanowienie Sądu zostało oparte na pierwszym zarzucie odwołania, a w pięciu pozostałych zarzutach odwołania wskazano, że decyzja drugiej izby EUIPO jest bezzasadna z innych względów.

Pierwsze zarzut odwołania: naruszenie art. 3 ust. 4 decyzji nr EX 17-4 dyrektora zarządzającego Urzędu, z dnia 16 sierpnia 2017 r. w sprawie komunikacji elektronicznej.

Argument w uzasadnieniu odwołania: Sąd nie uwzględnił faktu, że zgłoszenie należy uznać za dokonane piątego dnia kalendarzowego po dacie utworzenia dokumentu przez systemy EUIPO. Sąd błędnie obliczył termin na wniesienie skargi na decyzję drugiej izby EUIPO z dnia 11 września 2017 r.

Drugi zarzut odwołania: odwołanie należy uznać za zasadne, ponieważ zaskarżone decyzje EUIPO naruszają prawa wnoszącej odwołanie, gdyż złożony przez stronę pozwaną w postępowaniu w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia tego prawa był niedopuszczalny ze względu na złą wiarę i nieprawdzie przedstawienie okoliczności faktycznych.

Trzeci zarzut odwołania: odwołanie należy uznać za zasadne, ponieważ zaskarżone decyzje EUIPO naruszają prawa wnoszącej odwołanie, gdyż dowód rzeczywistego używania przedstawiony przez właściciela został przekazany EUIPO w terminach przewidzianych przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 1 .

Czwarty zarzut odwołania: odwołanie należy uznać za zasadne, ponieważ zaskarżone decyzje EUIPO naruszają prawa wnoszącej odwołanie, gdyż dowód rzeczywistego używania przedstawiony przez właściciela został przekazany EUIPO w terminach przez niego określonych.

Piąty zarzut odwołania: odwołanie należy uznać za zasadne, ponieważ zaskarżone decyzje EUIPO naruszają prawa wnoszącej odwołanie, gdyż EUIPO nie otrzymał dowodu rzeczywistego używania za pośrednictwem systemu łączności elektronicznej lub faksem, co było spowodowane usterkami technicznymi tych systemów.

Szósty zarzut odwołani: odwołanie należy uznać za zasadne, ponieważ zaskarżone decyzje EUIPO naruszają prawa wnoszącej odwołanie, gdyż EUIPO, a następnie druga izba odwoławcza, niesłusznie oddaliły przedstawione przez wnoszącą odwołanie żądane restitutio in integrum.

1 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1995, L 303, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.