Sprawa C-282/10: Maribel Dominguez v. Centre informatique du Centre Ouest Atlantique, Préfet de la région Centre (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.73.2/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 10 marca 2012 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 stycznia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation - Francja) - Maribel Dominguez przeciwko Centre informatique du Centre Ouest Atlantique, Préfet de la région Centre

(Sprawa C-282/10)⁽¹⁾

(Polityka społeczna - Dyrektywa 2003/88/WE - Artykuł 7 - Prawo do corocznego płatnego urlopu - Warunki nabycia prawa ustanowione w uregulowaniu krajowym - Nieobecność pracownika - Wymiar prawa do urlopu w zależności od charakteru nieobecności - Uregulowanie krajowe sprzeczne z dyrektywą 2003/88 - Rola sądu krajowego)

(2012/C 73/03)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 10 marca 2012 r.)

Sąd krajowy

Cour de cassation

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Maribel Dominguez

Strona pozwana: Centre informatique du Centre Ouest Atlantique, Préfet de la région Centre

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour de Cassation (Francja) - Wykładnia art. 7 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. L 299, s. 9) - Przysługujący pracownikom coroczny płatny urlop - Powstanie prawa do urlopu niezależnie od rodzaju i czasu trwania nieobecności pracownika - Krajowe przepisy uzależniające przyznanie tego urlopu od rzeczywistego świadczenia pracy przez co najmniej dziesięć dni w roku rozliczeniowym - Ciążący na sądzie krajowym obowiązek niestosowania krajowych przepisów sprzecznych z prawem Unii.

Sentencja

1) Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym, zgodnie z którymi uprawnienie do corocznego płatnego urlopu jest poddane wymogowi minimalnego okresu dziesięciu dni lub miesiąca rzeczywistego świadczenia pracy w okresie rozliczeniowym.

2) Do sądu krajowego należy - w celu zapewnienia pełnej skuteczności dyrektywy 2003/88 oraz osiągnięcia rozwiązania zgodnego z jej celem - ustalenie, przy uwzględnieniu całości prawa wewnętrznego, w szczególności art. L. 223-4 kodeksu pracy, a także przy wykorzystaniu uznanych w tym prawie metod wykładni, czy możliwe jest dokonanie przezeń takiej interpretacji tego prawa, która pozwoli na zrównanie nieobecności pracownika z powodu wypadku w drodze do pracy z jedną z sytuacji wymienionych we wskazanym artykule kodeksu pracy.

Jeżeli taka interpretacja nie będzie możliwa, do sądu krajowego należeć będzie ustalenie, czy - w świetle statusu prawnego pozwanych w sprawie głównej - możliwe jest powołanie się przeciwko nim na bezpośrednią skuteczność art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88.

Jeżeli osiągnięcie przez sąd krajowy rezultatu przewidzianego w art. 7 dyrektywy 2003/88 nie będzie możliwe, strona poszkodowana w wyniku niezgodności prawa krajowego z prawem Unii będzie jednak mogła, w celu ewentualnego uzyskania naprawienia poniesionej szkody, powołać się na wyrok z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawach połączonych C-6/90 i C-9/90 Francovich i in.

3) Wykładni art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88 należy dokonywać w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisu krajowego przewidującego, w zależności od przyczyny nieobecności pracownika przebywającego na zwolnieniu chorobowym, wymiar urlopu przewyższający minimalny okres czterech tygodni gwarantowany dyrektywą lub równy temu okresowi.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 234 z 28.8.2010.