Sprawa C-279/08 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 10 kwietnia 2008 r. w sprawie T-233/04, Królestwo Niderlandów wspierane przez Republikę Federalną Niemiec przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 25 czerwca 2008 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.223.30/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 sierpnia 2008 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 10 kwietnia 2008 r. w sprawie T-233/04, Królestwo Niderlandów wspierane przez Republikę Federalną Niemiec przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 25 czerwca 2008 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-279/08 P)

(2008/C 223/47)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2008 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: H. van Vliet, K. Gross i C. Urraca Gaviedes)

Druga strona postępowania: Królestwo Niderlandów, Republika Federalna Niemiec

Żądania wnoszącego odwołanie

Komisja wnosi o:

– w pierwszej kolejności

a) uchylenie zaskarżonego wyroku,

b) odrzucenie skargi o stwierdzenie nieważności jako niedopuszczalnej oraz

c) obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania przed Sądem i kosztami niniejszego postępowania odwoławczego;

– pomocniczo,

a) uchylenie zaskarżonego wyroku,

b) oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności oraz

c) obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania przed Sądem i kosztami niniejszego postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

– W pierwszym zarzucie Komisja podnosi, że Sąd nieprawidłowo uznał skargę Królestwa Niderlandów za dopuszczalną.

Zdaniem Komisji z orzecznictwa Trybunału, w szczególności z postanowienia w sprawie C-164/02 wynika, że państwo członkowskie nie może żądać stwierdzenia nieważności decyzji Komisji, na mocy której stwierdza się zgodność zgłoszonego przez to państwo środka pomocy ze wspólnym rynkiem.

– W drugim zarzucie Komisja podnosi (pomocniczo), że Sąd nieprawidłowo stwierdził, że sporny środek nie ma charakteru selektywnego, to znaczy nie sprzyja niektórym przedsiębiorstwom w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE. Komisja podnosi ponadto, że Sąd nieprawidłowo stwierdził, że nawet wówczas, gdyby środek był selektywny, nie stanowiłby on pomocy państwa ze względu na swój cel oraz byłby uzasadniony charakterem systemu i jego ogólnymi celami.