Sprawa C-272/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 21 marca 2012 r. w połączonych sprawach T-50/06 RENV, T-56/06 RENV, T-60/06 RENV, T-62/06 RENV i T-69/06 RENV Irlandia i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 1 czerwca 2012 r. przez Komisję Europejską.
Dz.U.UE.C.2012.235.9/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-272/12 P)
(2012/C 235/16)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 4 sierpnia 2012 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, G. Conte, D. Grespan, N. Khan i K. Walkerová, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Republika Francuska, Irlandia, Republika Włoska, spółka Eurallumina SpA, spółka Aughinish Alumina Ltd
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Komisja wniosła do Trybunału Sprawiedliwości odwołanie od wyroku z dnia 21 marca 2012 r. w połączonych sprawach T-50/06 RENV, T-56/06 RENV, T-60/06 RENV, T-62/06 RENV i T-69/06 RENV Irlandia i in. przeciwko Komisji, w którym Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji 2006/323/WE z dnia 7 grudnia 2005 r. w sprawie zwolnienia z podatku akcyzowego od olejów mineralnych wykorzystywanych jako paliwo do produkcji tlenku glinu w regionach Gardanne i Shannon oraz na Sardynii, wprowadzonego odpowiednio przez Francję, Irlandię i Włochy (1).
Wnosząca odwołanie podnosi pięć zarzutów na poparcie środka zaskarżenia, opartych na braku właściwości Sądu, naruszeniu przepisów postępowania przed Sądem, które doprowadziło do uszczerbku dla interesów Komisji oraz naruszeniu prawa Unii.
Po pierwsze, zdaniem wnoszącej odwołanie, Sąd dopuścił się obrazy prawa uwzględniając z urzędu w pięciu połączonych sprawach zarzut naruszenia art. 87 ust. 1 WE oparty na niemożliwości przypisania państwom członkowskim spornych środków krajowych. W każdym razie w sprawach T-56/06 RENV i T-60/06 RENV uwzględniono z urzędu zarzuty oparte na naruszeniu zasady pewności prawa lub domniemania
zgodności aktów Unii z prawem, co doprowadziło do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji w całości, chociaż zarzuty te podniesiono jedynie względem nakazu zwrotu.
Po drugie, rozstrzygając między innymi, że pojęcie zakłócenia konkurencji ma taki sam zakres i znaczenie w dziedzinie harmonizacji krajowych systemów prawa podatkowego oraz w dziedzinie pomocy państwa, wbrew orzeczeniu Trybunału z dnia 2 grudnia 2009 r. w sprawie C-89/08 P Komisja przeciwko Irlandii i in, Zb.Orz., s. I-11245, Sąd dopuścił się obrazy prawa, a w szczególności naruszył art. 61 akapit drugi Statutu Trybunału, wedle którego, jeżeli Trybunał uchylił wyrok Sądu i zwrócił sprawę do ponownego rozpoznania, Sąd jest związany wykładnią prawa dokonaną przez Trybunał.
Uznając, że sporne zwolnienia nie stanowią przejawów pomocy państwa, gdyż zostały one autoryzowane przez Radę na podstawie przepisów o harmonizacji podatkowej, wobec czego nie można ich przypisać zainteresowanym państwom członkowskim i nie są one objęte procedurą kontroli pomocy państwa określoną przez traktat, Sąd dopuścił się po raz trzeci obrazy prawa przy ustalaniu podziału kompetencji pomiędzy Radę a Komisję, jak również przy ustalaniu relacji istniejącej pomiędzy harmonizacją podatkową a pomocą państwa, tym samym naruszając art. 87 i 88 WE oraz zasadę równowagi instytucjonalnej.
Po czwarte, Sąd dopuścił się wykładni contra legem decyzji Rady 2001/224/WE z dnia 12 marca 2001 r. dotyczącej obniżonych stawek podatku akcyzowego oraz zwolnienia od tego podatku niektórych olejów mineralnych używanych do celów szczególnych. Zdaniem wnoszącej odwołanie, Sąd oparł swoją wykładnię na odpowiedzi udzielonej przez Radę na pytanie Sądu, naruszając tym samym zasady wykładni aktów instytucji, a także wypaczając znaczenie owej odpowiedzi, udzielonej przez Radę.
Wreszcie wyrok Sądu, w zakresie, w jakim oparty został na naruszeniu zasady pewności prawa, na zasadzie domniemania legalności oraz na zasadzie dobrej administracji, dotknięty jest brakiem uzasadnienia bądź też wadami wskazanymi w zarzutach drugim, trzecim oraz czwartym.
(1) Dz.U. 2006 L 119, s. 12.