Sprawa C-272/10: Souzana Berkizi-Nikolakaki v. Anotato Symvoulio epilogis prosopikou (A.S.E.P.), Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis.
Dz.U.UE.C.2011.120.3/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-272/10)(1)
(Artykuł 104 § 3 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Polityka społeczna - Artykuł 155 ust. 2 TFUE - Dyrektywa 1999/70/WE - Klauzula 8 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony - Umowy o pracę w sektorze publicznym zawarte na czas określony - Kolejne umowy - Nadużycia - Sankcje - Przekształcenie w umowę na czas nieokreślony - Warunki proceduralne - Termin zawity - Zasady równoważności i skuteczności - Obniżenie ogólnego poziomu ochrony pracowników)
(2011/C 120/05)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 16 kwietnia 2011 r.)
Sąd krajowy
Dioikitiko Efeteio Thessalonikis
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Souzana Berkizi-Nikolakaki
Strona pozwana: Anotato Symvoulio epilogis prosopikou (A.S.E.P.), Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Dioikitiko Efeteio Thessalonikis - Wykładnia klauzuli 8 pkt 3 załącznika do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony (Dz. U. L 175, s. 43) - Przepisy krajowe ustanawiające termin zawity dla przekształcenia umów o pracę na czas określony w umowy o pracę na czas nieokreślony
Sentencja
1) Artykuł 155 ust. 2 TFUE oraz porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte w dniu 18 maja 1999 r. stanowiące załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia w sprawie pracy na czas określony zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak art. 11 ust. 2 dekretu prezydenckiego 164/2004 zawierającym uregulowania dotyczące pracowników zatrudnionych w sektorze publicznym na podstawie umów o pracę na czas określony i które stanowią, że wniosek pracownika mający na celu przekształcenie następujących po sobie umów o pracę na czas określony, które można uznać za stanowiące nadużycie w umowę o pracę na czas nieokreślony powinien zostać przedstawiony właściwemu organowi w terminie zawitym dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie wspomnianego dekretu, pod warunkiem że termin ten nie jest mniej korzystny niż terminy stosujące się do podobnych środków prawa wewnętrznego z zakresu prawa pracy i że nie powoduje on, iż korzystanie z praw przyznanych w porządku prawnym Unii jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, czego sprawdzenie należy do sądu krajowego.
2) Klauzulę 8 pkt 3 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak art. 11 ust. 2 dekretu prezydenckiego 164/2004, który stanowi, że wniosek pracownika mający na celu przekształcenie następujących po sobie umów o pracę na czas określony, które można uznać za stanowiące nadużycie w umowę o pracę na czas nieokreślony powinien zostać przedstawiony właściwemu organowi w terminie zawitym dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie wspomnianego dekretu, jeżeli odpowiednie terminy przewidziane w analogicznych przepisach krajowych wydanych przed tym dniem były przedłużane, dlatego że wspomniane przepisy krajowe nie wpływają na ogólny poziom ochrony pracowników na czas określony.