Sprawa C-268/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Županijski sud u Zagrebu (Chorwacja) w dniu 18 maja 2017 r. - Ured za suzbijanje korupcije i organiziranog kriminaliteta/AY.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.256.11

Akt nieoceniany

Wersja od: 7 sierpnia 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Županijski sud u Zagrebu (Chorwacja) w dniu 18 maja 2017 r. - Ured za suzbijanje korupcije i organiziranog kriminaliteta/AY

(Sprawa C-268/17)

Język postępowania: chorwacki

(2017/C 256/08)

(Dz.U.UE C z dnia 7 sierpnia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Županijski sud u Zagrebu

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ured za suzbijanje korupcije i organiziranog kriminaliteta

Strona pozwana: AY

Pytania prejudycjalne

1) Czy art. 4 pkt 3 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że brak podjęcia ścigania za naruszenie będące przedmiotem europejskiego nakazu aresztowania lub jego wstrzymanie odnosi się jedynie do naruszenia, którego dotyczy europejski nakaz aresztowania lub przepis ten należy rozumieć w ten sposób, że odmowa podjęcia ścigania lub odstąpienie od niego musi dotyczyć również osoby, której dotyczy europejski nakaz aresztowania występującej w charakterze podejrzanego/oskarżonego w ramach tego ścigania?

2) Czy państwo członkowskie może odmówić na podstawie art. 4 pkt 3 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW wykonania wydanego europejskiego nakazu aresztowania w sytuacji gdy organ sądowy innego państwa członkowskiego postanawia nie podejmować ścigania za naruszenie będące przedmiotem europejskiego nakazu aresztowania lub wstrzymać je, w sytuacji gdy w ramach tego ścigania osoba, której dotyczy europejski nakaz aresztowania miała status świadka a nie podejrzanego/oskarżonego?

3) Czy postanowienie o zakończeniu śledztwa, w którego ramach osoba, której dotyczył europejski nakaz aresztowania nie miała statusu podejrzanego, lecz została przesłuchana w charakterze świadka, stanowi dla innych państw członkowskich powód do niepodejmowania czynności w zakresie wydanego europejskiego nakazu aresztowania, zgodnie z art. 3 pkt 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW?

4) Jaki jest związek pomiędzy obligatoryjną przyczyną odmowy wydania przewidzianą w art. 3 pkt 2 decyzji ramowej w wypadku gdy "wykonujący nakaz organ sądowy zostaje poinformowany, że w stosunku do osoby, której dotyczy wniosek, zapadło w związku z popełnieniem tych samych czynów prawomocne orzeczenie w państwie członkowskim" i fakultatywną przyczyną odmowy wydania przewidzianą w art. 4 pkt 3 decyzji ramowej w sytuacji gdy "w stosunku do osoby, której dotyczy wniosek w odniesieniu do tych samych czynów, zapadło prawomocne orzeczenie, co chroni ją przed dalszym postępowaniem sądowym?

5) Czy art. 1 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że państwo wykonujące ma obowiązek wydać decyzję dotyczącą każdego przekazanego mu europejskiego nakazu aresztowania również w sytuacji gdy postanowiono już w przedmiocie europejskiego nakazu aresztowania wydanego wcześniej przez organ sądowy w stosunku do tej samej osoby w ramach tego samego postępowania karnego a nowy europejski nakaz aresztowania zostaje wydany z powodu zmiany okoliczności w państwie jego wydania (postanowienie odsyłające - wszczęcie postepowania karnego, bardziej rygorystyczne kryterium w dziedzinie poszlak popełnienia naruszenia, nowy właściwy organ sadowy/sąd)?