Sprawa C-268/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour d'appel de Bruxelles (Belgia) w dniu 8 czerwca 2015 r. - Fernand Ullens de Schooten/Ministre des Affaires Sociales et de la Santé publique, Ministre de la Justice.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.279.19/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 24 sierpnia 2015 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour d'appel de Bruxelles (Belgia) w dniu 8 czerwca 2015 r. - Fernand Ullens de Schooten/Ministre des Affaires Sociales et de la Santé publique, Ministre de la Justice

(Sprawa C-268/15)

Język postępowania: francuski

(2015/C 279/24)

(Dz.U.UE C z dnia 24 sierpnia 2015 r.)

Sąd odsyłający

Cour d'appel de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: Fernand Ullens de Schooten

Druga strona postępowania: Ministre des Affaires Sociales et de la Santé publique, Ministre de la Justice

Pytania prejudycjalne

1) Czy prawo wspólnotowe, a w szczególności zasada skuteczności, wymaga, aby w pewnych okolicznościach, w szczególności takich jak omówione w pkt 38 niniejszego wyroku, określony w prawie krajowym termin przedawnienia, taki jak ten przewidziany przez ustawodawcę w art. 100 lois coordonnées sur la comptabilité de l'État dla roszczenia odszkodowawczego jednostki przeciwko État belge z tytułu naruszenia art. 43 traktatu WE (obecnie art. 49 TFUE), rozpoczynał bieg dopiero wówczas, gdy naruszenie to zostanie stwierdzone, a jeżeli nie to czy zasada skuteczności jest w tych okolicznościach dostatecznie zagwarantowana, gdy jednostka ta ma możliwość przerwania biegu przedawnienia poprzez doręczenie dokumentu przez urzędnika sądowego?

2) Czy art. 43 WE, 49 WE i 56 WE oraz pojęcie "stanu faktycznego o charakterze wyłącznie wewnętrznym", które może ograniczyć powoływanie się na te przepisy przez podmiot prawny w ramach sporu przed sądem krajowym, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one stosowaniu prawa [Unii] w sporze pomiędzy obywatelem belgijskim a État belge dotyczącym naprawienia szkód wynikłych z zarzucanego naruszenia prawa wspólnotowego, polegającego na przyjęciu i utrzymywaniu w mocy belgijskich przepisów prawnych takich jak art. 3 arrêté royal nr^o143 z dnia 30 grudnia 1982 r., który ma zastosowanie bez różnicy zarówno do osób krajowych, jak i do obywateli innych państw członkowskich?

3) Czy zasadę pierwszeństwa prawa wspólnotowego oraz art. 4 ust. 3 TUE należy interpretować w ten sposób, że nie pozwalają one pominąć zasady powagi rzeczy osądzonej, gdy chodzi o ponowne rozpoznanie lub uchylenie orzeczenia sądowego korzystającego z powagi rzeczy osądzonej, które okazuje się sprzeczne z prawem [Unii], natomiast pozwalają pominąć krajową zasadę powagi rzeczy osądzonej, wówczas gdy prowadziłaby ona do wydania, na podstawie tego orzeczenia sądowego korzystającego z powagi rzeczy osądzonej lecz sprzecznego z prawem [Unii], innego orzeczenia sądowego, które utrwalałoby naruszenie prawa [Unii] przez to pierwsze orzeczenie sądowe?

4) Czy Trybunał mógłby potwierdzić, że pytanie dotyczące ustalenia, czy zasada powagi rzeczy osądzonej powinna zostać pominięta w przypadku sprzecznego z prawem [Unii] orzeczenia sądowego korzystającego z powagi rzeczy osądzonej, w ramach żądania ponownego rozpoznania lub uchylenia tego orzeczenia, nie jest pytaniem co do istoty identycznym w rozumieniu wyroków Da Costa i CILFIT jak pytanie dotyczące ustalenia, czy zasada powagi rzeczy osądzonej jest sprzeczna z prawem [Unii] w kontekście żądania wydania (nowego) orzeczenia, które mogłoby utrwalać naruszenie prawa [Unii], wobec czego sąd orzekający w ostatniej instancji nie może uchylić się od obowiązku wystąpienia z pytaniem prejudycjalnym?