Sprawa C-267/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 22 marca 2011 r. w sprawie T-369/07 Republika Łotewska przeciwko Komisji Europejskiej wniesione w dniu 30 maja 2011 r. przez Komisję Europejską.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.226.17/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 30 lipca 2011 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 22 marca 2011 r. w sprawie T-369/07 Republika Łotewska przeciwko Komisji Europejskiej wniesione w dniu 30 maja 2011 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-267/11 P)

(2011/C 226/32)

Język postępowania: łotewski

(Dz.U.UE C z dnia 30 lipca 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White i I. Rubene)

Druga strona postępowania: Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Słowacka, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie wyroku będącego przedmiotem niniejszego odwołania;

– obciążenie Republiki Łotewskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Jedyny zarzut odwołania dotyczy niedochowania terminu trzech miesięcy ustanowionego w art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE(1).

Komisja uważa, że w swej analizie Sąd połączył zdania pierwsze i drugie art. 9 ust. 3 i w konsekwencji ta wykładnia nie jest zgodna z celami ustanowionymi we wspomnianym ustępie.

Ta wykładnia art. 9 ust. 3 dyrektywy jest sprzeczna z wykładnią dokonaną przez sam Sąd w innej sprawie, w której słusznie stwierdził, że art. 9 ust. 3 zdanie drugie stanowi odrębną podstawę prawną.

W swej wykładni art. 9 ust. 3 tej dyrektywy Komisja opiera się na dosłownym brzmieniu przepisu, który w pełni odpowiada również celowi wspomnianego przepisu. W rezultacie, w przypadku gdy Komisja odrzuci krajowy plan rozdzielenia zgłoszony przez państwo członkowskie, państwo członkowskie powinno zmienić ten plan uwzględniając zastrzeżenia podniesione przez Komisję i nie będzie mogło wykonać planu, dopóki Komisja nie przyjmie zmian. Nie ustanowiono terminu na wydanie tej pozytywnej decyzji o wydaniu zgody.

Komisja zaznacza, że sporna decyzja była decyzją w sprawie zmian do krajowego planu rozdzielenia a nie dotyczącą samego zgłoszonego krajowego planu rozdzielenia.

Jednakże, ponieważ Sąd nie orzekł, że art. 9 ust. 3 zdanie drugie tej dyrektywy ustanawia odrębne postępowanie, był on zobowiązany do uznania zgłoszonych zmian za notyfikację nowego krajowego planu rozdzielenia i w rezultacie do niewłaściwego zastosowania terminu trzech miesięcy.

______

(1) Dz.U. L 275, s. 32.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.