Sprawa C-265/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 września 2020 r. - Recorded Artists Actors Performers Ltd v. Phonographic Performance Ltd; Minister for Jobs Enterprise and Innovation; Ireland; Attorney General.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.378.11

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 listopada 2020 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 września 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlande) - Irlandia) - Recorded Artists Actors Performers Ltd / Phonographic Performance (Ireland) Ltd; Minister for Jobs Enterprise and Innovation; Ireland; Attorney General

(Sprawa C-265/19) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Własność intelektualna - Prawa pokrewne prawu autorskiemu - Dyrektywa 2006/115/WE - Artykuł 8 ust. 2 - Korzystanie z fonogramów w Unii - Prawo wykonawców do godziwego wynagrodzenia dzielonego z producentami fonogramów - Stosowanie do obywateli państw trzecich - Traktat o artystycznych wykonaniach i fonogramach - Artykuły 4 i 15 - Zastrzeżenia zgłoszone przez państwa trzecie - Ograniczenia prawa do godziwego wynagrodzenia mogące wynikać z tych zastrzeżeń dla obywateli państw trzecich w obrębie Unii wskutek działania zasady wzajemności - Artykuł 17 ust. 2 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Prawo podstawowe do ochrony własności intelektualnej - Wymóg, zgodnie z którym wszelkie ograniczenia prawa podstawowego muszą być przewidziane ustawą, szanować istotę tego prawa oraz być proporcjonalne - Podział kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi w odniesieniu do wprowadzania takich ograniczeń - Podział kompetencji w kontekście stosunków z państwami trzecimi - Artykuł 3 ust. 2 TFUE - Wyłączna kompetencja Unii]

Język postępowania: angielski

(2020/C 378/13)

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2020 r.)

Sąd odsyłający

High Court (Irlande)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Recorded Artists Actors Performers Ltd

Strona pozwana: Phonographic Performance (Ireland) Ltd; Minister for Jobs Enterprise and Innovation; Irelandia; Attorney General

Sentencja

1) Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/115/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej należy, w świetle art. 4 ust. 1 i art. 15 ust. 1 traktatu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) o artystycznych wykonaniach i fonogramach, interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, aby przy transpozycji do prawa krajowego terminu "właściwi wykonawcy" zawartego w tym art. 8 ust. 2 i oznaczającego artystów uprawnionych do części jednorazowego godziwego wynagrodzenia, o którym w nim mowa, państwo członkowskie mogło wykluczyć artystów będących obywatelami państwa spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), z wyjątkiem tych artystów, którzy mają miejsce zamieszkania lub pobytu w EOG, oraz tych, których udział w realizacji fonogramu miał miejsce w EOG.

2) Artykuł 15 ust. 3 traktatu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej o artystycznych wykonaniach i fonogramach i art. 8 ust. 2 dyrektywy 2006/115 należy w obecnym stanie prawa Unii interpretować w ten sposób, że zastrzeżenia zgłoszone przez państwa trzecie na podstawie owego art. 15 ust. 3, skutkujące ograniczeniem na ich terytorium prawa do jednorazowego godziwego wynagrodzenia przewidzianego w art. 15 ust. 1 traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, nie prowadzą do ograniczenia w Unii Europejskiej prawa przewidzianego w art. 8 ust. 2 wobec obywateli tych państw trzecich, przy czym takie ograniczenia mogą być wprowadzone przez prawodawcę Unii, z zastrzeżeniem ich zgodności z wymogami art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Wspomniany art. 8 ust. 2 stoi zatem na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie ograniczyło prawo do jednolitego godziwego wynagrodzenia względem wykonawców i producentów fonogramów będących obywatelami tych państw trzecich.

3) Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 2006/115 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by przewidziane w nim prawo do jednorazowego godziwego wynagrodzenia było ograniczone w taki sposób, że całe wynagrodzenie przypada tylko producentowi danego fonogramu i nie jest dzielone z wykonawcą, który miał udział w jego realizacji.

¹ Dz.U. C 206 z 17.6.2019.