Sprawa C-262/07 P: Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) wydanego w dniu 19 marca 2007 r. w sprawie T-183/04 Tokai Europe GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 1 czerwca 2007 r. przez Tokai Europe GmbH.
Dz.U.UE.C.2007.170.16/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-262/07 P)
(2007/C 170/30)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 21 lipca 2007 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Tokai Europe GmbH (przedstawiciel: G. Kroemer, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącej odwołanie
– uchylenie postanowienia wydanego przez Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich w dniu 19 marca 2007 r. w sprawie T-183/04(1) oraz stwierdzenie dopuszczalności skargi;
– ewentualnie uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji o którym mowa w treści żądania głównego i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Pierwszej Instancji,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie podnosi w odwołaniu następujące zarzuty wynikające z naruszenia w zaskarżonym postanowieniu przepisów proceduralnych prawa wspólnotowego, które w negatywny sposób oddziaływało na jej interesy i miało rzeczywisty wpływ na treść zaskarżonej decyzji. Naruszenia te dotyczą poszanowania praw do obrony i postępowania dowodowego.
Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd orzekł, iż rozstrzygnięcie w przedmiocie podniesionego przez Komisję zarzutu niedopuszczalności zapadnie w orzeczeniu kończącym postępowanie. Zdaniem wnoszącej odwołanie po przedstawieniu przez Komisję odpowiedzi na skargę Sąd zamknął procedurę pisemną wskazując, że strony zostaną poinformowane o dacie rozprawy w późniejszym terminie. Uznawszy, że rozprawa się odbędzie, a przede wszystkim mając na uwadze postanowienie Sądu w przedmiocie niedopuszczalności, wnosząca odwołanie nie wystąpiła z wnioskiem o uzupełnienie akt na podstawie art. 47 § 1 regulaminu Sądu. Jak twierdzi wnosząca odwołanie Sąd wydał ostatecznie zaskarżone postanowienie bez przeprowadzenia rozprawy, wbrew temu co zostało uprzednio wskazane.
Wnosząca odwołanie uznała, że w toku zapowiadanej rozprawy będzie mogła wykazać ponownie, że nie istniał na rynku żaden produkt porównywalny z kółkami metalowymi dostarczanymi przez japońską spółkę-matkę producentom w Hong-Kongu i Meksyku. Ponadto chciała ona ponownie wyjaśnić, że omawiane metalowe kółka nie były "krzesiwami" jak błędnie określiła je w odpowiedzi na skargę Komisja. Na rozprawie wnosząca odwołanie chciała również dodać, że kółka metalowe opisane w rozporządzeniu klasyfikacyjnym mogły być produkowane wyłącznie przez spółkę matkę w Japonii i że kółka te nie miały, wbrew temu co stwierdził Sąd w zaskarżonym postanowieniu, typowego charakteru. Wnosząca odwołanie zamierzała również podważyć twierdzenia Komisji, zgodnie z którymi nie jest ona wyłącznym importerem zapalniczek Tokai.
Jak wynika jednak z samej zaskarżonej decyzji, Sąd podjął argumentacje przedstawioną przez Komisję w odpowiedzi na skargę dotyczącą zarzutu niedopuszczalności, nie stwarzając wnoszącej odwołanie możliwości podważenia na rozprawie przedstawionego przez Komisję stanu faktycznego, wbrew temu co zostało zapowiedziane. Wnosząca odwołanie uważa, że takie uchybienie stanowi naruszenie jej praw do obrony.
Ponadto wnosząca odwołanie uważa, że Sąd ma obowiązek ustalenia stanu faktycznego. W tym względzie nie musi on ograniczać się do zbadania stanu faktycznego wniesionej sprawy wyłącznie w oparciu o wnioski w zakresie środków dowodowych sformułowane przez strony ani do orzekania wyłączenie na podstawie dowodów proponowanych przez strony. Dlatego też Sąd nie tylko ma możliwość ale i obowiązek podjęcia działań z własnej inicjatywy w razie konieczności. Sąd powinien był zatem zbadać stan faktyczny przedstawiony w pismach wnoszącej odwołanie i zwrócić się w odpowiedni sposób do stron o dostarczenie właściwych dokumentów i materiałów. Nie podejmując takich działań Sąd naruszył art. 64 § 3 lit. d) regulaminu.
______
(1) Nie opublikowane.