Sprawa C-258/08: Ladbrokers Betting & Gaming Ltd, Ladbrokers International Ltd. v. Stichting de Nationale Sporttotalisator (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2010.209.5
Akt nienormatywny(Sprawa C-258/08)(1)
(Artykuł 49 WE - Ograniczenia swobody świadczenia usług - Gry losowe - Organizowanie gier losowych przez Internet - Regulacja zastrzegająca zezwolenie na rzecz jednego podmiotu - Odmowa udzielenia zezwolenia podmiotowi posiadającemu zezwolenie w innych państwach członkowskich - Względy uzasadniające - Proporcjonalność - Kontrola każdego konkretnego środka służącego wykonaniu regulacji krajowej)
(2010/C 209/06)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 31 lipca 2010 r.)
Sąd krajowy
Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy)
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Ladbrokers Betting & Gaming Ltd, Ladbrokers International Ltd.
Strona pozwana: Stichting de Nationale Sporttotalisator
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Hoge Raad der Nederlanden Den Haag - Interpretacja art. 49 WE - Regulacja krajowa zakazująca organizowania gier i przyjmowania zakładów bez zezwolenia i zastrzegająca ewentualne zezwolenie na rzecz jednego podmiotu w celu ochrony porządku społecznego i zdrowia publicznego - Odmowa udzielenia zezwolenia (na działalność w Internecie) podmiotowi posiadającemu zezwolenie w innych państwach członkowskich, w tym w państwie jego siedziby - Nadrzędne względy interesu ogólnego
Sentencja
1) Można uznać, iż regulacja krajowa, taka jak analizowana w sprawie przed sądem krajowym, która ma na celu ograniczenie uzależnienia od gier losowych, jak i zwalczanie oszustw, i która skutecznie przyczynia się do osiągnięcia tych celów, ogranicza działalność w zakresie zakładów w sposób spójny i systematyczny, nawet jeśli posiadacze wyłącznych zezwoleń mogą uatrakcyjniać swoją ofertę na rynku przez wprowadzanie nowych gier losowych i stosowanie reklamy. Zadaniem sądu krajowego jest zbadanie, czy nielegalna działalność w zakresie gier może w danym państwie członkowskim stanowić problem, który można rozwiązać dzięki ekspansji dozwolonej i regulowanej działalności, oraz czy rozmiary tej ekspansji nie mogą sprawić, że będzie ona nie do pogodzenia z celem w postaci ograniczenia wspomnianego uzależnienia.
2) W celu zastosowania regulacji państwa członkowskiego dotyczącej gier losowych, zgodnej z art. 49 WE, sąd krajowy nie ma obowiązku badania, w każdej konkretnej sprawie, czy środek wykonawczy mający zapewnić poszanowanie tej regulacji jest odpowiedni doagwarantowania realizacji celu, któremu ona służy, i zgodny z zasadą proporcjonalności, o ile środek ten jest elementem niezbędnym do zapewnienia skuteczności tej regulacji i nie zawiera żadnego dodatkowego ograniczenia w stosunku do ograniczenia, które wynika z niej samej. Okoliczność, czy środek ten został zastosowany na skutek działania władz publicznych, mającego na celu zapewnienie poszanowania regulacji krajowej, czy też na wniosek podmiotu prywatnego w ramach postępowania cywilnego, mającego na celu ochronę praw wywodzonych przez ten podmiot z owej regulacji, nie ma wpływu na rozstrzygnięcie sporu zawisłego przed sądem krajowym.
3) Artykuł 49 WE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie stosowaniu regulacji państwa członkowskiego, takiej jak analizowana w sprawie przed sądem krajowym, na podstawie której organizowanie i promowanie gier losowych odbywa się w systemie wyłączności przysługującej jednemu podmiotowi i która zakazuje wszelkim innym podmiotom, w tym podmiotom z siedzibą w innym państwie członkowskim, oferowania za pośrednictwem Internetu usług objętych tym systemem na terytorium tego pierwszego państwa członkowskiego.
______
(1) Dz.U. C 223 z 30.8.2008.