Sprawa C-256/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof Wien (Austria) w dniu 25 maja 2011 r. - Murat Dereci, Vishaka Heiml, Alban Kokollari, Izunna Emmanuel Maduike, Dragica Stevic przeciwko Bundesminister für Inneres.
Dz.U.UE.C.2011.219.11/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-256/11)
(2011/C 219/15)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 23 lipca 2011 r.)
Sąd krajowy
Verwaltungsgerichtshof Wien (Austria)
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Murat Dereci, Vishaka Heiml, Alban Kokollari, Izunna Emmanuel Maduike, Dragica Stevic
Strona pozwana: Bundesminister für Inneres
Pytania prejudycjalne
1) a) Czy art. 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on państwu członkowskiemu na odmowę obywatelowi państwa trzeciego, którego małżonek i małoletnie dzieci są obywatelami Unii, prawa pobytu w państwie zamieszkania małżonka i dzieci, którego obywatelstwo oni posiadają, nawet wówczas, kiedy ci obywatele Unii nie są zdani w zakresie utrzymania na tego obywatela państwa trzeciego? (zgł. skarżący M. Dereci)
b) Czy art. 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on państwu członkowskiemu na odmowę obywatelowi państwa trzeciego, którego małżonek jest obywatelem Unii, prawa pobytu w państwie zamieszkania małżonka, którego obywatelstwo on posiada, nawet wówczas, kiedy ten obywatel Unii nie jest zdany w zakresie utrzymania na tego obywatela państwa trzeciego? (zgł. skarżący V. Heiml i I. E. Maduike)
c) Czy art. 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on państwu członkowskiemu na odmowę pełnoletniemu obywatelowi państwa trzeciego, którego matka jest obywatelką Unii, prawa pobytu w państwie zamieszkania matki, którego obywatelstwo ona posiada, nawet wówczas, kiedy ta obywatelka Unii nie jest zdana w zakresie utrzymania na tego obywatela państwa trzeciego, lecz to obywatel państwa trzeciego jest zdany w zakresie utrzymania na obywatelkę Unii? (zgł. skarżący A. Kokollari)
d) Czy art. 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on państwu członkowskiemu na odmowę pełnoletniej obywatelce państwa trzeciego, której ojciec jest obywatelem Unii, prawa pobytu w państwie zamieszkania ojca, którego obywatelstwo on posiada, nawet wówczas, kiedy ten obywatel Unii nie jest zdany w zakresie utrzymania na tę obywatelkę państwa trzeciego, ale to obywatelka państwa trzeciego otrzymuje środki na utrzymanie od tego obywatela Unii? (zgł. skarżąca D. Stevic)
2) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:
Czy w przypadku wynikającego z art. 20 TFUE obowiązku państw członkowskich przyznania prawa pobytu obywatelom państw trzecich mamy do czynienia z prawem pobytu bezpośrednio wynikającym z prawa Unii, czy wystarczy, że państwo członkowskie w sposób konstytutywny przyzna obywatelowi państwa trzeciego prawo pobytu?
3) a) W przypadku, gdy w następstwie odpowiedzi na pytanie drugie prawo pobytu istnieje na podstawie prawa Unii:
Przy jakich przesłankach prawo pobytu wynikające z prawa Unii wyjątkowo nie istnieje, wzgl. przy jakich przesłankach można pozbawić obywateli państw trzecich prawa pobytu?
b) W przypadku, gdy w następstwie odpowiedzi na pytanie drugie powinno wystarczyć, że prawo pobytu przyznaje się konstytutywnie obywatelowi państwa trzeciego:
Przy jakich przesłankach można obywatelowi państwa trzeciego - pomimo co do zasady istniejącego po stronie państwa członkowskiego obowiązku umożliwienia mu pobytu - odmówić prawa pobytu?
4) W przypadku, kiedy art. 20 TFUE nie sprzeciwia się odmowie prawa pobytu w państwie członkowskim obywatelowi państwa trzeciego w sytuacji, w jakiej znajduje się M. Dereci:
Czy art. 13 decyzji nr 1/80 w sprawie rozwoju stowarzyszenia, przyjętej przez Radę Stowarzyszenia, utworzoną mocą Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Turcją z dnia 19 września 1980 r., albo art. 41 podpisanego dnia 23 listopada 1970 r. w Brukseli oraz zawartego, zatwierdzonego i potwierdzonego w imieniu Wspólnoty mocą rozporządzenia Rady (EWG) nr 2760/72 z dnia 19 grudnia 1972 r. protokołu dodatkowego, który zgodnie z jego art. 67 stanowi integralną część układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Turcją, w przypadku M. Dereciego sprzeciwia się poddaniu pierwszego wjazdu tureckiego obywatela surowszym krajowym przepisom niż wcześniej obowiązujące przepisy, regulujące pierwszy wjazd tureckich obywateli, pomimo że tamte przepisy krajowe, które ułatwiały pierwszy wjazd zaczęły obowiązywać dopiero po dacie, w której weszły w życie w tym państwie członkowskim przywołane przepisy dotyczące stowarzyszenia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Turcją?