Sprawa C-254/10 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 18 marca 2010 r. w sprawie T-94/08 Centre de Coordination Carrefour przeciwko Komisji, wniesione w dniu 21 maja 2010 r. przez Centre de Coordination Carrefour SNC.
Dz.U.UE.C.2010.246.16/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-254/10 P)
(2010/C 246/28)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2010 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Centre de Coordination Carrefour SNC (przedstawiciele: adwokaci X. Clarebout, C. Docclo i M. Pittie)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
– stwierdzenie dopuszczalności i zasadności odwołania,
– w konsekwencji - uchylenie zaskarżonego wyroku,
– co za tym idzie:
– przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd; albo
– wydanie przez Trybunał ostatecznego rozstrzygnięcia uwzględniającego żądania przedstawione przez skarżącą w pierwszej instancji i stwierdzającego nieważność spornej decyzji(1);
– obciążenie Komisji Europejskiej całością kosztów.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie podnosi pięć zarzutów na poparcie odwołania.
W ramach zarzutu pierwszego utrzymuje ona, że Sąd uchybił obowiązkowi uzasadnienia w zakresie, w jakim orzekł, po pierwsze, że nie miała ona interesu prawnego w zaskarżeniu spornej decyzji ze względu na brak ważnego w świetle prawa belgijskiego zezwolenia oraz, po drugie, że dopuszczalność jej skargi nie była uzależniona od istnienia ważnego zezwolenia. Takie uzasadnienie jest w opinii wnoszącej odwołanie wewnętrznie sprzeczne, ponieważ Sąd nie mógł równocześnie orzec o braku interesu prawnego ze względu na brak ważnego zezwolenia i o braku znaczenia takiego zezwolenia dla oceny dopuszczalności skargi.
W ramach zarzutu drugiego wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd wypaczył przedstawione mu okoliczności faktyczne, nie respektując systematyki ustawodawstwa belgijskiego dotyczącego centrów koordynacyjnych, błędnie interpretując rozporządzenie królewskie nr 187 z dnia 30 grudnia 1982 r. w sprawie utworzenia centrów koordynacyjnych(2), wypaczając jego zakres i nie zachowując hierarchii źródeł prawa belgijskiego. Wspomniane rozporządzenie królewskie przyznaje bowiem szczególne uprawnienia i w prawie belgijskim ma taką samą rangę prawną jak ustawa oraz znajduje nadal zastosowanie do wnoszącej odwołanie, której przysługuje tym samym zezwolenie na 10 lat.
W ramach zarzutu trzeciego wnosząca odwołanie wskazuje na naruszenie przez Sąd zasady powagi rzeczy osądzonej w odniesieniu do wyroku wydanego przez Trybunał w dniu 22 czerwca 2006 r. w sprawach połączonych C-182/03 i C-217/03 Belgia i Forum 187 ASBL przeciwko Komisji w zakresie, w jakim uznał, że stwierdzenie we wspomnianym wyroku nieważności spornej decyzji prowadziłoby do zakazu odnowienia zezwoleń dla centrów koordynacyjnych od chwili doręczenia spornej decyzji. Tymczasem w wydanym wyroku Trybunał stwierdził nieważność spornej decyzji właśnie ze względu na brak odpowiednich okresów przejściowych dla centrów koordynacyjnych, których wniosek o odnowienie zezwolenia był rozpatrywany w chwili tego doręczenia lub których zezwolenie wygasało w dniu doręczenia spornej decyzji lub wkrótce po tej dacie.
W zarzucie czwartym wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd niewłaściwie zastosował pojęcie "interesu prawnego" w zakresie, w jakim orzekł, że wniesiona przez nią skarga nie przyniesie jej żadnej korzyści, z tego względu, że brak jest pewności, że władze belgijskie zdecydują się utrzymać, po 31 grudnia 2005 r., jej status centrum koordynacyjnego w razie stwierdzenia nieważności spornej decyzji. Tymczasem, po pierwsze, władze belgijskie nie dysponowały w tym zakresie uprawnieniami dyskrecjonalnymi, jako że w razie spełnienia kryteriów ustanowionych przez rozporządzenie królewskie nr 187 zezwolenie powinno być przyznane na 10 lat. Po drugie, Sąd sam stwierdził w zaskarżonym wyroku, że władze belgijskie nie wykluczyły możliwości objęcia wnoszącej odwołanie omawianym systemem po dniu 31 grudnia 2005 r. i zdecydowały nie stosować wobec niej sankcji do czasu wydania ostatecznego rozstrzygnięcia w przedmiocie jej skargi.
W ramach piątego i ostatniego zarzutu wnosząca odwołanie wskazuje wreszcie, że Sąd naruszył prawo orzekając, że przepis przejściowy nie może mieć skutku wstecznego. Nie jest bowiem rzadkością, że okres przejściowy rozpoczyna się w chwili wcześniejszej, w szczególności w sprawach podatkowych.
______
(1) Decyzja Komisji 2008/283/WE z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie systemu pomocy ustanowionego przez Belgię na rzecz centrów koordynacyjnych mających siedzibę w Belgii, zmieniająca decyzję 2003/757/WE (Dz.U. 2008, L 90, s. 7).
(2) Moniteur belge z dnia 13 stycznia 1983 r., s. 502.