Sprawa C-250/06: United Pan-Europe Communications Belgium SA i inni v. État belge (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.51.16

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 lutego 2008 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 grudnia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État - Belgia) - United Pan-Europe Communications Belgium SA, Coditel Brabant SPRL, Société Intercommunale pour la Diffusion de la Télévision (Brutele), Wolu TV ASBL przeciwko État belge

(Sprawa C-250/06)⁽¹⁾

(Artykuł 49 WE - Swoboda świadczenia usług - Krajowe przepisy nakładające na telewizje kablowe obowiązek rozpowszechniania programów nadawanych przez niektórych nadawców prywatnych ("must carry") - Ograniczenie - Nadrzędny wzgląd interesu ogólnego - Utrzymanie pluralizmu w dwujęzycznym regionie)

(2008/C 51/26)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 23 lutego 2008 r.)

Sąd krajowy

Conseil d'État

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: United Pan-Europe Communications Belgium SA, Coditel Brabant SPRL, Société Intercommunale pour la Diffusion de la Télévision (Brutele), Wolu TV ASBL

Strona pozwana: État belge

Przy udziale: BeTV SA, Tvi SA, Télé Bruxelles ASBL, Belgian Business Television SA, Media ad Infinitum SA, TV5-Monde

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Conseil d'Etat (Belgia) - Wykładnia art. 49 i 86 traktatu WE - Pojęcie "prawa specjalne" - Nałożenie na przedsiębiorstwa rozpowszechniające programy telewizyjne drogą kablową obowiązku rozprowadzania programów nadawanych przez niektórych nadawców, mających w większości siedzibę na obszarze krajowym

Sentencja

Artykuł 49 WE należy interpretować w ten sposób, iż nie stoi on na przeszkodzie takim przepisom państwa członkowskiego, jakie są przedmiotem sporu w postępowaniu przed sądem krajowym, nakazującym telewizjom kablowym działającym na danym obszarze tego państwa rozpowszechnianie, na mocy tzw. obowiązku "must carry", programów telewizyjnych nadawanych przez prywatnych nadawców podległych organom władzy publicznej tego państwa i przez nie wyznaczonych, o ile przepisy te:

– zmierzają do celu leżącego w interesie ogólnym, takiego jak utrzymanie, zgodnie z polityką kulturalną tego państwa członkowskiego, pluralistycznego charakteru oferty programowej telewizji na tym obszarze oraz

– nie są nieproporcjonalne do tego celu, co wymaga, by sposób ich stosowania podlegał przejrzystej procedurze i opierał się na obiektywnych, niedyskryminacyjnych i z góry znanych kryteriach.

Do sądu krajowego należy ocena, czy warunki te zostały spełnione.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 212 z 2.9.2006.