Sprawa C-248/12 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 6 marca 2012 r. w sprawie T-453/10 Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 22 maja 2012 r. przez Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.200.9/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 lipca 2012 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 6 marca 2012 r. w sprawie T-453/10 Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 22 maja 2012 r. przez Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development

(Sprawa C-248/12 P)

(2012/C 200/17)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 7 lipca 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development (przedstawiciele: K.J. Brown, Departmental Solicitor's office, D. Wyatt QC, V. Wakefield, Barristers):

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– Uchylenie postanowienia Sądu Unii Europejskiej;

– uznanie wniesionej przez DARD skargi o stwierdzenie nieważności za dopuszczalną i odesłanie jej do Sądu celem zbadania jej co do istoty;

– obciążenie Komisji poniesionymi przez DARD kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami poniesionych w związku z zarzutem niedopuszczalności w pierwszej instancji oraz

– rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów w pozostałym zakresie w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Sąd Unii Europejskiej nie określił odpowiednich kryteriów prawnych oraz ich nie zastosował; w szczególności wyroki w sprawach Piraiki-Patraiki i Dreyfus są jedynie przykładami ogólnej zasady prawnej, zgodnie z którą akt unijny dotyczy bezpośrednio tych podmiotów, na których sytuację ma on wpływ, jeśli jego wykonanie w dany sposób jest "oczywiste", a każda inna możliwość jest "czysto teoretyczna" i jest "ewidentne", że wykorzystane zostaną uprawnienia dyskrecjonalne. Zasada ta ma zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy.

Zarzut drugi, zgodnie z którym Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo i zasadę pewności prawa usiłując ograniczyć zakres zastosowania orzecznictwa Piraiki-Patraiki i Dreyfus (w szczególności ze względu na ograniczenie się do spraw, w których akt unijny został przyjęty na wniosek państwa członkowskiego i ograniczając się do spraw o "bardzo szczególnym stanie faktycznym").

Zarzut trzeci, zgodnie z którym Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo ograniczając przysługujące na mocy art. 263 TFUE uprawnienia do wniesienia skargi. Jest to niezgodne z właściwą wykładnią art. 263 TFUE po zmianach wprowadzonych traktatem lizbońskim, w szczególności w kontekście jego celu oraz zasady skutecznej ochrony prawnej.

Zarzut czwarty, zgodnie z którym, gdyby Sąd Unii Europejskiej zastosował do niniejszego przypadku właściwe zasady prawne, DARD zostałby uznany za podmiot, którego akt "dotyczy bezpośrednio". W szczególności, zgodnie z prawem ustrojowym Zjednoczonego Królestwa organy administracji zdecentralizowanej - w tym przypadku DARD - ponoszą bezpośrednio koszty odmowy pokrycia wydatków. Związek przyczynowy jest bezpośredni i automatyczny. Brytyjskie zasady decentralizacji są ustalone (sprawa C-428/07 Horvath Zb. Orz. s. I-6355), a jakikolwiek argument, zgodnie z którym ich stosowanie nie jest "oczywiste", jest nie do przyjęcia.