Sprawa C-244/11: Skarga wniesiona w dniu 20 maja 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Greckiej.
Dz.U.UE.C.2011.219.10
Akt nienormatywny(Sprawa C-244/11)
(2011/C 219/13)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 23 lipca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Ζα vv όs i E. Montaguti)
Strona pozwana: Republika Grecka
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że przyjmując wymogi w zakresie udzielania zezwoleń określone w art. 11 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 2 oraz wymogi w zakresie udzielania zezwoleń przewidziane w art. 11 ust. 3 greckiej ustawy nr 3631/2008, Republika Grecka uchybiła obowiązkom ciążącym na niej na mocy art. 63 TFUE dotyczącym swobodnego przepływu kapitału oraz art. 49 TFUE dotyczącym swobody przedsiębiorczości;
– obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Według Komisji uzależnianie nabycia prawa głosu w wysokości 20 % lub więcej całkowitego kapitału zakładowego w przedsiębiorstwach o strategicznym znaczeniu narodowym od uprzedniego zezwolenia wydawanego przez Diypourgiki Epitropi Apokratikopoiiseon (międzyministerialną komisję ds. prywatyzacji) zgodnie z art. 11 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 2 ustawy 3631/2008, ogranicza swobodny przepływu kapitału (art. 63 TFUE) i swobodę przedsiębiorczości (art. 49 TFUE). Jakkolwiek omawiane przepisy nie są - jak twierdzi rząd grecki - dyskryminujące, to mogą odwieść podmioty gospodarcze od inwestowania ich kapitału w przedsiębiorstwa o strategicznym znaczeniu narodowym i w konsekwencji również od założenia działalności gospodarczej w Grecji.
Ponadto Komisja uważa, że art. 11 ust. ustawy 3631/2008 przewidujący mechanizm kontroli ex post przez ministra właściwego ds. gospodarki i finansów pewnych kwestii o decydującym znaczeniu dotyczących przedsiębiorstwa ogranicza swobodny przepływ kapitału (art. 63 TFUE) i swobodę przedsiębiorczości (art. 49 TFUE), ponieważ zapewnia państwu możliwość unieważnienia istotnych decyzji przedsiębiorstwa z powodów administracyjnych, które nie były znane ex ante gdyż pojawiły się później. W następstwie powyższego ograniczone zostają przysługujące akcjonariuszom dyskrecjonalne uprawnienia stosowania ich decyzji a ich rzeczywiste uczestnictwo w kierowaniu przedsiębiorstwem o strategicznym znaczeniu narodowym i kontroli nad nim - i w konsekwencji ich działalność gospodarcza w Grecji - napotykają przeszkody.
Rząd grecki twierdzi, że sporna ustawa wprowadza ograniczenia jedynie w zakresie prywatyzacji sześciu przedsiębiorstw o strategicznym znaczeniu narodowym podlegających kontroli państwowej. Komisja natomiast jest zdania, iż zasadniczo zakres stosowania ustawy pozostaje niepewny, ponieważ nie wspomina się w niej ani o rozważanych przedsiębiorstwach ani o sektorach objętych zakresem stosowania nowego uregulowania, czego skutkiem jest, iż ustawa jest niejednoznaczna nie tylko w odniesieniu do jej obecnego, lecz również przyszłego zakresu stosowania i w konsekwencji nie gwarantuje koniecznej pewności prawa.
Rząd grecki utrzymuje, że jedynym celem ustawy jest ochrona interesu publicznego i zagwarantowanie ciągłego i płynnego świadczenia usług publicznych oraz funkcjonowania sieci. Niemniej jednak Komisja twierdzi, że celem ustawy jest dodatkowo zagwarantowanie państwu możliwości wyboru strategicznego inwestora dla przedsiębiorstw o strategicznym znaczeniu narodowym, poprawienie ich konkurencyjności i zagwarantowanie, że prywatyzacja przedsiębiorstw o strategicznym znaczeniu dla gospodarki krajowej będzie odbywać się w przejrzystych warunkach. Komisja zaznacza, że jakkolwiek omawiane przepisy mogą być uzasadnione względami interesu publicznego, to niezgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, według którego systemy uprzednich zezwoleń "muszą opierać się na obiektywnych, niedyskryminacyjnych i uprzednio znanych danym przedsiębiorstwom kryteriach a każdy podmiot, którego dotyczy ograniczający przepis tego rodzaju musi dysponować środkiem zaskarżenia"(1) przewidziane kryteria udzielenia zezwolenia są nieodpowiednie, aby osiągnąć cel, do jakiego zmierza ustawa. Kryteria prywatyzacji (udzielanie uprzedniego zezwolenia, lecz również kontrola ex post z możliwością uchylenia decyzji przedsiębiorstwa) ustanowione w omawianych przepisach nie są jasne, obiektywne, dokładnie określone w ustawie oraz nie mają jakiegokolwiek związku z celami, do jakich zmierza ustawa, podczas gdy nadają organom szerokie uprawnienia dyskrecjonalne, czego skutkiem jest nałożenie na prywatyzację przedsiębiorstw o strategicznym znaczeniu narodowym dodatkowych ograniczeń ex post, prawdopodobieństwo, iż dostęp inwestorów do prywatyzowanych przedsiębiorstw i sektorów rynku będzie selektywny oraz uniemożliwienie organom sądowym skontrolowania sposobu, w jaki organy administracji zastosowały przyznane im w ustawie uprawnienia.
Komisja uważa, że Republika Grecka nie przedstawiła wystarczających wyjaśnień i informacji, aby uzasadnić wprowadzenie powyższych ograniczeń oraz że w konsekwencji art. 11 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 2 i art. 11 ust. 3 ustawy 3631/2008, które ustanawiają system uprzedniego zezwolenia i system kontroli ex post naruszają art. 63 i art. 49 TFUE.
______
(1) Zobacz wyroki: w sprawie C-205/99 Analir i in., pkt 38; w sprawie C-380/05 Centro Europa 7 Sri, pkt 116; w sprawie C-367/98 Komisja przeciwko Portugalii, pkt 50; w sprawie C-483/99 Komisja przeciwko Francji, pkt 46; w sprawie C-463/00 Komisja przeciwko Hiszpanii, pkt 69.