Sprawa C-242/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 17 marca 2015 r. w sprawie T-89/09 Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 27 maja 2015 r. przez Land Hessen.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.236.30/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 20 lipca 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 17 marca 2015 r. w sprawie T-89/09 Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 27 maja 2015 r. przez Land Hessen

(Sprawa C-242/15 P)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 236/41)

(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Land Hessen (pełnomocnicy: U. Soltész, A. Richter, adwokaci)

Druga strona postępowania: Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 17 marca 2015 r. w sprawie T-89/09 w zakresie, w jakim została w nim stwierdzona nieważność decyzji Komisji K(2008)6017 wersja ostateczna z dnia 21 października 2008, Pomoc państwa N 512/2007 - Niemcy, Abalon Hardwood GmbH;

- oddalenie skargi w całości;

- obciążenie Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG kosztami postępowania przed Sądem i Trybunałem poniesionymi przez wnoszącego odwołanie.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi łącznie cztery zarzuty:

1. W zarzucie pierwszym wnoszący odwołanie wskazuje, że Sąd naruszył prawo, błędnie interpretując zakres uznania przysługujący Komisji. Ustalenie wartości pomocy udzielonej w formie gwarancji stanowi ekonomicznie złożoną kwestię, która podlega uznaniu Komisji. Podczas wieloletniej praktyki decyzyjnej Komisja korzystała z tego zakresu uznania w ten sposób, że obliczała wartość pomocy udzielonej w formie gwarancji niemieckich krajów związkowych zgodnie z wytycznymi niemieckich urzędów jako 0,5 % wartości gwarancji. Późniejsze wydanie komunikatu w sprawie gwarancji z 2000 r. nie może w tym względzie nic zmienić.

2. Ponadto Sąd nie uwzględnił (zarzut drugi) tego, że pojęcie pomocy z art. 107 TFUE jest pojęciem obiektywnym, na które zatwierdzenie przez Komisję nie może mieć wpływu. Wartość pomocy udzielonej w formie gwarancji nie może ulec zmianie poprzez zatwierdzenie systemu pomocy. Ma to szczególne znaczenie w przypadku pomocy de minimis, ponieważ nie spełnia ona hipotezy art. 107 TFUE i dlatego nie może być przedmiotem decyzji zatwierdzającej Komisji.

3. W zarzucie trzecim wnoszący odwołanie podnosi naruszenie zasady równości. Obliczanie wartości pomocy udzielonej w formie gwarancji na podstawie zatwierdzonych i niezatwierdzonych systemów pomocy dotyczy w sensie rzeczowym tego samego, co zostało potraktowane w różny sposób bez obiektywnego uzasadnienia. Ponadto Sąd naruszył prawo przez to, że przy zastosowaniu metody 0,5 % błędnie rozróżnił gwarancje na te udzielone przed i po wydaniu komunikatu w sprawie gwarancji z 2000 r. Praktyka Komisji w stosunku do Niemiec jest jednak w niniejszym przypadku bardziej szczegółowa niż ogólny komunikat w sprawie gwarancji, ponadto kwestionowana w tej sprawie metoda obliczenia byłaby dopuszczalna nawet wtedy, gdyby należało ją ocenić według kryteriów komunikatu w sprawie gwarancji z 2000 r.

4. W zarzucie czwartym wnoszący odwołanie podnosi wreszcie naruszenie prawa przy ocenie zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań. Oczekiwanie Land Hessen w stosunku do Komisji, która w swojej wieloletniej praktyce decyzyjnej zaakceptowała, a nawet w swoim piśmie z 1998 r. wyraźnie potwierdziła stosowanie metody 0,5 %, zasługuje na ochronę. Co więcej Komisja nie zakwestionowała metody 0,5 % podczas procedury szczegółowej kontroli obejmującej heskie wytyczne w sprawie gwarancji.