Sprawa C-242/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósmej izby) wydanego w dniu 3 marca 2011 r. w sprawie T-401/07 Caixa Geral de Depósitos przeciwko Komisji, wniesione w dniu 20 maja 2011 r. przez Caixa Geral de Depósitos, S.A.
Dz.U.UE.C.2011.219.8/3
Akt nienormatywny(Sprawa C-242/11 P)
(2011/C 219/12)
Język postępowania: portugalski
(Dz.U.UE C z dnia 23 lipca 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Caixa Geral de Depósitos, S.A. (CGD) (przedstawiciele: N. Ruiz, adwokat)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Portugalska
Żądania wnoszącego odwołanie
– Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o uchylenie wyroku Sądu wydanego w sprawie T-401/07, a także o stwierdzenie, iż skarga o stwierdzenie nieważności wnoszącej odwołanie została wniesiona zgodnie z prawem i jest dopuszczalna, przekazanie sprawy Sądowi celem stwierdzenia częściowej nieważności zaskarżonej decyzji i nakazania Komisji zapłaty kwoty 1.925.858,61 EUR wraz z odsetkami za zwłokę oraz obciążenia jej kosztami postępowania i kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie.
– Alternatywnie wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-401/07, a także o stwierdzenie, iż skarga o stwierdzenie nieważności wnoszącej odwołanie została wniesiona zgodnie z prawem i jest dopuszczalna oraz o ostateczne rozstrzygniecie sporu poprzez uwzględnienie żądań przedstawionych przez wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi 3 zarzuty:
1) Pierwszy główny zarzut dotyczący legitymacji czynnej wnoszącej odwołanie i naruszenia art. 263 TFUE
Wnosząca odwołanie uważa, iż zaskarżona decyzja(1) dotyczy jej w sposób bezpośredni i indywidualny, ponieważ poza okolicznością, iż jest ona pośrednikiem operacyjnym, w rzeczywistości jest instytucją kredytową, która na własny rachunek i na własne ryzyko w sposób zgodny z decyzją przyznającą dotację i umową zawartą z Komisją w celu jej wykonania zawierała umowy pożyczki z ostatecznymi beneficjentami pomocy, z których wynikają stopy oprocentowania kredytu będące przedmiotem obniżenia finansowanego z EFRR.
Ponadto z uwagi na to, że dotacja została przyznana CGD celem kompensaty obniżenia stopy oprocentowania, które ostateczni beneficjenci powinni zapłacić, Sad nie ocenił w prawidłowy sposób tego, czy państwo członkowskie będące adresatem zaskarżonej decyzji mogło uniknąć wywołania skutków przez te decyzję w sferze prawnej CGD, ponieważ hipoteza pokrycia przez państwo brakującego wkładu z EFRR jest czysto teoretyczna.
2) Drugi zarzut pomocniczy dotyczący naruszenia prawa Unii przez Sąd poprzez uznanie żądania Republiki Portugalskiej w sprawie T-387/07 Portugalia przeciwko Komisji, wyrok z dnia 3 marca 2011 r., za bezpodstawne
Wnosząca odwołanie twierdzi, że w wyroku w sprawie T-387/07 nie oceniono w prawidłowy sposób istnienia wady w postaci braku uzasadnienia lub błędnego uzasadnienia zaskarżonej decyzji, ponieważ: a) zaskarżony wyrok nie powiązał w wyraźny sposób dwóch wskazanych uchybień zarzucanych zachowaniu skarżących i kwoty, o jaką ostatecznie miał zostać obniżony wkład z EFRR, i b) sam Sąd ostatecznie uzasadnił zgodność z prawem zaskarżonej decyzji, podnosząc inne powody, niż podniesione przez Komisję przy obniżaniu wkładu z EFRR.
Wyrok w sprawie T-387/07 obarczony jest ponadto naruszeniem prawa poprzez zastąpienie własnym uzasadnieniem uzasadnienia spornej decyzji.
3) Trzeci zarzut pomocniczy dotyczący prawidłowości dokonywania wydatków oraz naruszenia art. 21 rozporządzenia nr 4253/88(2) i umowy
Wnosząca odwołanie twierdzi, że w wyroku w sprawie T-387/07 nie oceniono w prawidłowy sposób istnienia dwóch następujących wad zaskarżonej decyzji: a) błędu co do okoliczności faktycznych oraz prawa, w zakresie, w jakim zakłada, że obniżenie stopy oprocentowania pożyczek będące przedmiotem SGAIA może zostać wypłacone przez pośrednika ostatecznym beneficjentom; b) naruszenie prawa poprzez odrzucenie możliwości, iż przestrzeganie postanowienia art. 13 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2052/88(3) powinno się odnosić do łącznej kwoty dotacji; c) naruszenie prawa w zakresie, w jakim uznano, iż SGAIA powinna była przewidzieć system zamknięcia, który zagwarantowałby, że kwoty odpowiadające obniżeniu nienależnych jeszcze odsetek obciążą rachunek specjalny, lub zostaną zdeponowane na innym rachunku specjalnym do dnia 31.12.2001 r. pod sankcją, iż odpowiadające im wydatki nie będą mogły być uznane za dokonane do tego dnia; d) naruszenie prawa w zakresie, w jakim uznano, że SGAIA powinna była przewidzieć system zamknięcia, który zagwarantowałby, że kwoty odpowiadające obniżeniu odsetek płatnych po dniu 31.12.2001 zostaną przekazana ostatecznym beneficjentom pomocy i w związku z tym zostaną wypłacone z konta specjalnego do dnia 31.12.2001, pod sankcją, iż odpowiadające im wydatki nie będą mogły być uznane za dokonane do tego dnia.
______
(1) Decyzja Komisji C(2007) 3772 z dnia 31 lipca 2007 r. w sprawie zmniejszenia pomocy finansowej Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) dotyczącej dotacji globalnej na pomoc w zakresie inwestycji lokalnych w Portugalii na podstawie decyzji Komisji C(95) 1769 z dnia 28 lipca 1995 r.
(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, s. 1)
(3) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2052/88 z dnia 24 czerwca 1988 r. w sprawie zadań funduszy strukturalnych i ich skuteczności oraz w sprawie koordynacji działań funduszy między sobą i z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 185, s. 9)