Sprawa C-242/07 P: Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) wydanego w dniu 15 marca 2007 r. w sprawie T-5/07 Belgia przeciwko Komisji, wniesione w dniu 18 maja 2007 r. przez Królestwo Belgii.
Dz.U.UE.C.2007.170.14
Akt nienormatywny(Sprawa C-242/07 P)
(2007/C 170/25)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 21 lipca 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Królestwo Belgii (przedstawiciele: L. Van den Broeck, pełnomocnik, J.-P. Buyle i C. Steyaert, avocats)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego postanowienia;
– stwierdzenie, że skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez wnoszącego odwołanie przeciwko Komisji (sprawa T-5/07) jest dopuszczalna i w konsekwencji uwzględnienie żądań wnoszącego odwołanie podniesionych w skardze o stwierdzenie nieważności oraz, w stosownym przypadku, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi w celu wydania orzeczenia w przedmiocie skargi;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania odwoławczego oraz postępowania w pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżone postanowienie jest dotknięte błędem w uzasadnieniu, ponieważ, naruszając art. 111 regulaminu Sądu, Sąd przywołał orzecznictwo dotyczące przypadku lub dającego się usprawiedliwić błędu nie wskazując powodów, dla których okoliczności przywołane przez skarżącego nie wypełniają znamion przypadku albo dającego się usprawiedliwić błędu.
W ramach zarzutu drugiego wnoszący odwołanie podnosi następnie, że orzekając, iż kwestie związane z funkcjonowaniem organów skarżącego nie mogą same w sobie nadać błędowi charakteru błędu dającego się usprawiedliwić, Sąd naruszył prawo stosując znamiona dającego się usprawiedliwić błędu. Z orzecznictwa wspólnotowego dotyczącego dającego się usprawiedliwić błędu wynika mianowicie, że zachodzić muszą szczególne okoliczności, przy czym nie mają znaczenia ramy, w których one zachodzą.
W ramach zarzutu trzeciego wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo, a co najmniej spoczywający na nim obowiązek uzasadnienia, nie dokonując oceny jednego z argumentów podniesionych przez skarżącego, który dotyczył nadmiernego jego obciążenia wynikającego z odrzucenia wniesionej przez niego skargi jako niedopuszczalnej, podczas gdy skarżący wykazał w sprawie dużą staranność i w szczególności złożył skargę za pośrednictwem faksu odpowiednio długo przed upływem terminu na złożenie skargi.
W ramach zarzutu czwartego wnoszący odwołanie podnosi w końcu, że odrzucenie skargi ze względu na wniesienie jej po upływie terminu, mimo że uprzednio została ona zakomunikowania sekretarzowi w terminie za pośrednictwem faksu, jest niezgodne z zasadą proporcjonalności. Poszanowanie tej zasady wymaga jego zdaniem, aby skarga, która została złożona w sekretariacie w formie faksu, w terminie określonym w traktacie WE, nie była odrzucana jako niedopuszczalna, nawet, jeśli podpisany oryginał skargi wpłynął do sekretariatu po upływie 10 dni, ponieważ skarga ta wpłynęła w okresie 10 dni po ostatnim dniu, w którym możliwe było złożenie skargi w formie faksu.