Sprawa C-238/04: Skarga wniesiona dnia 7 czerwca 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.190.12

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 lipca 2004 r.

Skarga wniesiona dnia 7 czerwca 2004 r. przez Komisję

Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-238/04)

(2004/C 190/20)

(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2004 r.)

Dnia 7 czerwca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Republice Francuskiej sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez O. Beynet i A. Whelana, w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1. stwierdzenie, iż nie dokonując właściwej transpozycji art. 1 i art. 2 ust. 3 dyrektywy 90/388/EWG w sprawie konkurencji na rynkach usług telekomunikacyjnych⁽¹⁾ w wersji zmienionej dyrektywą 95/51/WE⁽²⁾ oraz dyrektywą 96/19/WE⁽³⁾, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy powyższej dyrektywy jak i art. 249 (dawny art. 189) trzeci akapit Traktatu;

2. obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Francuski system prawny stwarza problem co do zgodności z prawem wspólnotowym warunków udzielania koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych przez dystrybutorów sieci kablowych.

W rezultacie, jeżeli chodzi o świadczenie usług telefonii, ustawodawstwo francuskie wprowadziło obowiązek konsultowania z gminami lub ich związkami przed wydaniem koncesji na świadczenie usług telefonicznych w sieci kablowej. Obowiązek ten stwarza szereg problemów w świetle art. 2 ust. 3 dyrektywy zmienionej dyrektywą 96/19/WE, a mianowicie, brak przejrzystości postępowania konsultacyjnego, dysproporcjonalna władza dyskrecjonalna gmin przy formułowaniu swoich opinii, niepewność co do obiektywizmu postępowania wynikająca z faktu powiązań między niektórymi gminami a operatorami, aspekt dyskryminujący postępowania, które nie ma zastosowania do innych dostawców usług telekomunikacyjnych oraz ryzyko dyskryminacji niektórych operatorów sieci kablowych.

System zgodnie, z którym dystrybutorzy sieci kablowych mają obowiązek systematycznego informowania wszystkich gmin o założeniu ich sieci stwarza na ich obszarze świadczenia usług dodatkowy obowiązek w porównaniu z ogólną swobodą dostawy mającą zastosowanie wobec innych operatorów usług telekomunikacyjnych. Skoro żaden czynnik obiektywny nie jest w stanie usprawiedliwić takiego zróżnicowanego traktowania, system francuski jest w tym względzie dyskryminujący i narusza przepis art. 1 w związku z przepisem art. 2 ust. 3 dyrektywy 90/388/EWG w jej wersji zmienionej dyrektywami 95/51/WE i 96/19/WE.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 192, z 24.7.1990, str. 10.

⁽²⁾ Dyrektywa Komisji 95/51/WE z dnia 18.10.1995, zmieniająca dyrektywę 90/388/EWG w zakresie dotyczącym zniesienia ograniczeń w użytkowaniu telewizyjnych sieci kablowych w celu świadczenia już zliberalizowanych usług telekomunikacyjnych (Dz.U. L 256 z 26.10.1995, str. 49).

⁽³⁾ Dyrektywa Komisji 96/19/WE z dnia 13.3.1996, zmieniająca dyrektywę 90/388/EWG w zakresie dotyczącym stworzenia pełnej konkurencji na rynku telekomunikacyjnym.