Sprawa C-237/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 27 lutego 2014 r. w sprawie T-225/12 Lidl Stiftung & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 13 maja 2014 r. przez Lidl Stiftung & Co. KG.
Dz.U.UE.C.2014.282.18
Akt nienormatywnyOdwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 27 lutego 2014 r. w sprawie T-225/12 Lidl Stiftung & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 13 maja 2014 r. przez Lidl Stiftung & Co. KG
(Sprawa C-237/14 P)
(2014/C 282/24)
(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2014 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Lidl Stiftung & Co. KG (przedstawiciele: M. Wolter, M. Kefferpütz, A.K. Marx, Rechtsanwälte)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:
Zarzuty i główne argumenty
W odwołaniu Lidl Stiftung & Co. KG podnosi trzy zarzuty przeciwko zaskarżonemu wyrokowi:
Główne argumenty można streścić w następujący sposób:
Odnośnie do zarzutu pierwszego, Sąd naruszył prawo stwierdzając, że Izba Odwoławcza prawidłowo uznała trzy niedatowane fotografie wraz z pewnymi fakturami za solidny i obiektywny dowód, wystarczający do udowodnienia rzeczywistego używania znaku, na który powołano się w sprzeciwie, w szczególności w odniesieniu do charakteru używania.
Odnośnie do zarzutu drugiego, Sąd nie wziął pod uwagę wyjątkowego charakteru art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009, który wymaga - ze względu na pewność i przewidywalność prawa - rygorystycznej i zwężającej wykładni, oceny wszystkich elementów znaku w formie, w jakiej został zarejestrowany. Sąd naruszył więc prawo potwierdzając stwierdzenie Izby Odwoławczej, że forma, w jakiej znak był używany stanowiła rzeczywiste używanie, ponieważ nie zmieniła odróżniającego charakteru znaku, na który powołano się w sprzeciwie w formie, w jakiej został zarejestrowany, ponieważ Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę wszystkich elementów znaku, na który powołano się w sprzeciwie.
Odnośnie do zarzutu trzeciego, Sąd dokonał błędnej wykładni art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ - w swojej ocenie stwierdzeń Izby Odwoławczej dotyczących podobieństwa znaków i prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - nie wziął on odpowiednio pod uwagę, że po pierwsze, w niniejszej sprawie poziom uwagi właściwego kręgu odbiorców jest całkiem wysoki, po drugie, że przeciętny konsument zwykle postrzega znak jako całość i nie dąży do analizowania jego różnych detali, i po trzecie, że wyłącznie w wypadku gdy wszystkie inne składniki znaku są nieistotne, można dokonać oceny podobieństwa znaków jedynie na podstawie elementu dominującego. Gdyby prawidłowo wzięto pod uwagę owe aspekty, nie ustalono by prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.
Ponieważ zaskarżony wyrok jest, zatem niezgodny z przepisami rozporządzenia nr 207/2009, Lidl Stiftung & Co. KG wnosi o jego uchylenie.