Sprawa C-233/14: Skarga wniesiona w dniu 12 maja 2014 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Niderlandów.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.245.6

Akt nieoceniany

Wersja od: 28 lipca 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 maja 2014 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Niderlandów

(Sprawa C-233/14)

Język postępowania: niderlandzki

(2014/C 245/08)

(Dz.U.UE C z dnia 28 lipca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. van Beek i C. Gheorghiu, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Niderlandów

Żądania strony skarżącej

- Stwierdzenie, że ograniczając dostęp do biletów na transport publiczny po preferencyjnych cenach dla studentów odbywających studia w Niderlandach do studentów mających obywatelstwo niderlandzkie immatrykulowanych w Niderlandach na prywatnych bądź publicznych uczelniach oraz studentów z innych państw członkowskich prowadzących działalność zarobkową, względnie którzy uzyskali w Niderlandach stałe prawo pobytu, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 18 TFUE (w zw. z art. 20 TFUE i art. 21 TFUE) oraz art. 24 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich ¹ ;

- obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1. Podczas gdy niderlandzcy studenci mogą korzystać ze studenckich biletów na transport publiczny (niderl. "OV-studentenkaart") uprawniających ich w Niderlandach do darmowego transportu publicznego, względnie po obniżonych cenach, studenci z innych państw członkowskich, którzy nie prowadzą w Niderlandach działalności zarobkowej, względnie którzy nie uzyskali w Niderlandach stałego prawa pobytu, muszą uiszczać pełną cenę biletu.

2. Komisja jest zdania, że niderlandzkie przepisy ustawowe powodują dyskryminację bezpośrednią ze względu na przynależność państwową, jako że obywatele UE, niebędący obywatelami Niderlandów są traktowani mniej korzystnie aniżeli obywatele niderlandzcy. Z tego powodu Niderlandy uchybiły zobowiązaniom ciążącym na nich z mocy art. 18 TFUE w związku z art. 20 TFUE i art. 21 TFUE.

3. Ponadto zachodzi dyskryminacja pośrednia ze względu na przynależność państwową, ponieważ uregulowanie krajowe, mimo iż jego brzmienie pozostaje neutralne, w rzeczywistości stawia w gorszej sytuacji dużo większy procent pewnych osób, chyba że ta odmienność traktowania jest uzasadniona przez obiektywne czynniki niemające związku z dyskryminacją ze względu na przynależność państwową.

4. Jako że liczba studentów zagranicznych przyjeżdzających w ramach programu Erasmus do Niderlandów przewyższa liczbę studentów niderlandzkich, którzy zdecydowali się odbyć pełny cykl studiów za granicą oraz ze względu na to, że w stosunku do tej ostatniej grupy w miejsce "OV-studentenkaart" przyznawane jest jednorazowe świadczenie dla celów finansowania studiów (niderl. "meeneembare studiefinanciering") w kwocie 89,13 EUR na miesiąc (wartość z 2013 r.), w rezultacie tylko zagraniczni studenci w Niderlandach nie otrzymują żadnego rodzaju świadczenia ani wsparcia w postaci "OV-studentenkaart". Stanowi to, zdaniem Komisji, pośrednią formę dyskryminacji w rozumieniu art. 24 dyrektywy 2004/38/WE w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich.

5. Biorąc pod uwagę, że Niderlandy nie podjęły do dnia dzisiejszego wszystkich środków mających a celu położenie kresu odmiennemu traktowaniu zagranicznych studentów w odniesieniu do możliwości korzystania ze studenckiego biletu na transport publiczny ("OV-studentenkaart"), Komisja doszła do wniosku, że Niderlandy uchybiły zobowiązaniom ciążącym na nich na mocy art. 18 TFUE (w związku z art. 20 TFUE i art. 21 TFUE) oraz art. 24 dyrektywy 2004/38/WE.

¹ Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/ EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77).