Sprawa C-233/12: Simone Gardella v. Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS) (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2013.245.4/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-233/12) 1
(Przeniesienie uprawnień emerytalnych nabytych w państwie członkowskim - Artykuł 45 TFUE i 48 TFUE - Krajowe uregulowanie nieprzewidujące prawa do przeniesienia do organizacji międzynarodowej, mającej siedzibę w innym państwie członkowskim, kapitału reprezentującego składki na emeryturę, opłacane na rzecz krajowego zakładu ubezpieczeń społecznych - Zasada dotycząca sumowania)
(2013/C 245/06)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 24 sierpnia 2013 r.)
Sąd odsyłający
Tribunale di La Spezia
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Simone Gardella
Strona pozwana: Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS)
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Tribunale Civile della Spezia - Wykładnia art. 20, 45, 48 i art. 145-147 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 15 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Przenoszenie uprawnień emerytalnych nabytych w różnych państwach członkowskich - Pracownik organizacji międzynarodowej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim - Krajowe uregulowanie nieprzewidujące prawa do przeniesienia do zainteresowanej organizacji międzynarodowej składek na emeryturę uiszczonych na rzecz krajowego zakładu ubezpieczeń społecznych - Odmowa zawarcia przez zainteresowany krajowy zakład ubezpieczeń porozumienia umożliwiającego takie przeniesienie uprawnień
Sentencja
Artykuł 45 TFUE i art. 48 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które nie umożliwia swoim obywatelom zatrudnionym w organizacji międzynarodowej, takiej jak Europejski Urząd Patentowy, mającej siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego, przeniesienia do systemu zabezpieczenia społecznego tej organizacji kapitału reprezentującego uprawnienia emerytalne nabyte przez nich uprzednio na terytorium państwa członkowskiego ich pochodzenia, przy braku porozumienia pomiędzy tym państwem członkowskim i tą organizacją międzynarodową, przewidującego możliwość takiego przeniesienia.
W przypadku, w którym mechanizm przenoszenia kapitału reprezentującego uprawnienia emerytalne nabyte uprzednio w państwie członkowskim do systemu emerytalnego nowego pracodawcy w innym państwie członkowskim nie może mieć zastosowania, art. 45 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które nie umożliwia uwzględnienia - na potrzeby nabycia prawa do emerytury - okresów zatrudnienia ukończonych przez obywatela Unii Europejskiej w ramach organizacji międzynarodowej, takiej jak Europejski Urząd Patentowy, mającej siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego.