Sprawa C-232/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 3 marca 2016 r. w sprawie T-15/14, Simet/Komisja, wniesione w dniu 20 kwietnia 2016 r. przez Simet SpA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.232.7/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 27 czerwca 2016 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 3 marca 2016 r. w sprawie T-15/14, Simet/Komisja, wniesione w dniu 20 kwietnia 2016 r. przez Simet SpA

(Sprawa C-232/16 P)

Język postępowania: włoski

(2016/C 232/09)

(Dz.U.UE C z dnia 27 czerwca 2016 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Simet SpA (przedstawiciele: A. Clarizia, C. Varrone, P. Clarizia, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- Uchylenie zaskarżonego wyroku (sprawa T-15/14), którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2014/201/UE z dnia 2 października 2013 r. w sprawie rekompensaty należnej Simet SpA z tytułu świadczenia usług transportu publicznego w latach 1987-2003 [pomoc państwa SA.33037 (2012/C) - Włochy] (Dz.U. 2014, L 114, s. 67), i stwierdzenie nieważności wspomnianej decyzji;

- Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie uważa, że wyrok narusza:

- art. 107 TFUE w zakresie, w jakim przyjęto w nim, że płatności rekompensacyjne na rzecz Simet, przyznane na mocy wyroku włoskiego Consiglio di Stato i notyfikowane władzom krajowym, stanowią pomoc państwa, chociaż spór rozstrzygnięty przez sąd krajowy dotyczył naprawienia szkody poniesionej przez wnoszącą odwołanie z powodu niezgodności z prawem aktów ministerstwa infrastruktury i transportu w odniesieniu do działalności w zakresie usług publicznych drogowego transportu międzyregionalnego w latach 1987-2003;

- rozporządzenie (EWG) nr 1191/69 ¹ w zakresie, w jakim Sąd nie stwierdził niezgodności regulacji włoskiej z przywołanym rozporządzeniem z dwóch powodów: 1) ponieważ nakłada ona na podmiot prywatny wymóg prowadzenia działalności gospodarczej wyłącznie w formie usług publicznych, podczas gdy na podstawie rozporządzenia nr 1191/69 taki sposób prowadzenia działalności przedsiębiorstwa jest zakazany, gdyż usługa publiczna wymaga przestrzegania przez koncesjonariusza zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych; 2) ponieważ nie przewidywała ona rekompensaty za zobowiązania z tytułu świadczenia usługi przez przedsiębiorstwo; w następstwie zmian wprowadzonych rozporządzeniem (EWG) nr 1893/91 Simet nie mogła już podlegać zobowiązaniom z tytułu świadczenia usług publicznych, gdyż przedmiotem jej działalności był międzyregionalny przewóz osób autobusami;

- rozporządzenie nr 1191/69 w szczególności w zakresie, w jakim Sąd błędnie przyjął w nim zgodność z prawem decyzji Komisji, w której stwierdzono, że płatności na rzecz Simet stanowiły pomoc państwa, gdyż z powodu braku prowadzenia przez spółkę odrębnej księgowości kosztów poniesionych z tytułu takiej działalności istnieje ryzyko nadmiernej rekompensaty. Wbrew temu, co stwierdził Sąd, art. 5 i nast. rozporządzenia przewidywały odmienną metodę określenia zakresu rekompensaty, która opiera się na "skutkach", jakie nałożenie takich zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych mogło wywrzeć na konkurencyjność przedsiębiorstwa ogółem;

- zasady dotyczące naprawienia szkody poniesionej przez podmioty prywatne z powodu naruszenia prawa Unii, które oznaczają, że jeżeli władze państwa członkowskiego przyjmą w ramach swoich kompetencji środek sprzeczny z prawem Unii, wynika z tego dla nich obowiązek naprawienia szkody wobec adresata środka z powodu jego niezgodności z prawem.

¹ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 z dnia 26 czerwca 1969 r. w sprawie działania Państw Członkowskich dotyczącego zobowiązań związanych z pojęciem usługi publicznej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej (Dz.U. L 156, s. 1)