Sprawa C-231/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 25 kwietnia 2016 r. - Merck KGaA/Merck & Co. Inc. i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.279.10/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 1 sierpnia 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 25 kwietnia 2016 r. - Merck KGaA/Merck & Co. Inc. i in.

(Sprawa C-231/16)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 279/16)

(Dz.U.UE C z dnia 1 sierpnia 2016 r.)

Sąd odsyłający

Landgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Merck KGaA

Strona pozwana: Merck & Co. Inc., Merck Sharp & Dohme Corp, MSD Sharp & Dohme GmbH

Pytania prejudycjalne

1) Czy pojęcie "tej samej podstaw[y]" w art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie unijnego znaku towarowego ¹ należy interpretować w ten sposób, że utrzymywanie i użytkowanie strony internetowej dostępnej w identyczny sposób na całym świecie i tym samym w całej Unii pod tą samą domeną, z powodu której wytoczone zostały powództwa o naruszenie między tymi samymi stronami przed sądami różnych państw członkowskich - jedno na podstawie unijnego znaku towarowego, a drugie na podstawie krajowego znaku towarowego, spełnia tę przesłankę?

2) Czy pojęcie "tej samej podstaw[y]" w art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie unijnego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, że pojęcie to obejmuje utrzymywanie i użytkowanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób na całym świecie i tym samym w całej Unii pod domenami "facebook.com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" w każdym przypadku - w odniesieniu do danej domeny "facebook.com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" - pod tą samą nazwą użytkownika, z powodu których wytoczone zostały powództwa o naruszenie między tymi samymi stronami przed sądami różnych państw członkowskich - jedno na podstawie unijnego znaku towarowego, a drugie na podstawie krajowego znaku towarowego?

3) Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że sąd państwa członkowskiego "inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" o naruszenie unijnego znaku towarowego poprzez utrzymywanie strony internetowej dostępnej w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod tą samą domeną, przed którym zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia dochodzone są roszczenia dotyczące czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich, powinien uznać swoją niewłaściwość zgodnie ze wspomnianym art. 109 ust. 1 lit. a) w zakresie podwójnej identyczności jedynie w odniesieniu do terytorium tego innego państwa członkowskiego, gdzie znajduje się sąd, przed którym "najpierw" wytoczono powództwo o naruszenie krajowego znaku towarowego identycznego z unijnym znakiem towarowym będącym przedmiotem postępowania przed "sąd[em] inny [m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" i ważnego dla identycznych towarów, poprzez utrzymywanie i użytkowanie strony internetowej dostępnej w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod tą samą domeną, czy też w tym przypadku "sąd, inny niż sąd przed którym najpierw wytoczono powództwo" powinien uznać swoją niewłaściwość w zakresie podwójnej identyczności w odniesieniu do wszystkich dochodzonych przed nim zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) wspomnianego rozporządzenia roszczeń dotyczących czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich i tym samym na terytorium całej Unii?

4) Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że "sąd [państwa członkowskiego] inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" o naruszenie unijnego znaku towarowego poprzez utrzymywanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod domenami "facebook.com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" w każdym przypadku - w odniesieniu do danej domeny "facebook.com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" - pod tą samą nazwą użytkownika, przed którym zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia dochodzone są roszczenia dotyczące czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich, powinien uznać swoją niewłaściwość zgodnie ze wspomnianym art. 109 ust. 1 lit. a) w zakresie podwójnej identyczności jedynie w odniesieniu do terytorium tego innego państwa członkowskiego, gdzie znajduje się sąd, przed którym "najpierw" wytoczono powództwo o naruszenie krajowego znaku towarowego identycznego z unijnym znakiem towarowym będącym przedmiotem postępowania przed "sąd[em] inny[m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" i ważnego dla identycznych towarów, poprzez utrzymywanie i użytkowanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod domenami "facebook. com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" w każdym przypadku - w odniesieniu do danej domeny "facebook.com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" - pod tą samą nazwą użytkownika, czy też w tym przypadku "sąd inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" powinien uznać swoją niewłaściwość w zakresie podwójnej identyczności w odniesieniu do wszystkich dochodzonych przed nim zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) wspomnianego rozporządzenia roszczeń dotyczących czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich i tym samym na terytorium całej Unii?

5) Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że wycofanie powództwa wytoczonego przed "sąd[em] [państwa członkowskiego] inny[m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" o naruszenie unijnego znaku towarowego poprzez utrzymywanie dostępnej w identyczny sposób na całym świecie i tym samym w całej Unii strony internetowej pod tą samą domeną, przed którym najpierw dochodzone były zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia roszczenia dotyczące czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich, w odniesieniu do terytorium tego innego państwa członkowskiego, gdzie znajduje się sąd, przed którym "najpierw" wytoczono powództwo o naruszenie krajowego znaku towarowego identycznego z unijnym znakiem towarowym będącym przedmiotem postępowania przed "sąd[em] inny [m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" i ważnego dla identycznych towarów, poprzez utrzymywanie i użytkowanie tej samej strony internetowej dostępnej w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod tą samą domeną, sprzeciwia się stwierdzeniu niewłaściwości przez "sąd inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" na podstawie wspomnianego art. 109 ust. 1 lit. a), w zakresie podwójnej identyczności?

6) Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że wycofanie powództwa wytoczonego przed "sąd[em] [państwa członkowskiego] inny[m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" o naruszenie unijnego znaku towarowego poprzez utrzymywanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod domenami "facebook.com" lub "youtube. com" lub "twitter.com" w każdym przypadku - w odniesieniu do danej domeny "facebook.com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" - pod tą samą nazwą użytkownika, przed którym zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia dochodzone są roszczenia dotyczące czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich, powinien uznać swoją niewłaściwość zgodnie ze wspomnianym art. 109 ust. 1 lit. a) w zakresie podwójnej identyczności jedynie w odniesieniu do terytorium tego innego państwa członkowskiego, gdzie znajduje się sąd, przed którym "najpierw" wytoczono powództwo o naruszenie krajowego znaku towarowego identycznego z unijnym znakiem towarowym będącym przedmiotem postępowania przed "sąd[em] innym niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" i ważnego dla identycznych towarów, poprzez utrzymywanie i użytkowanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod domenami "facebook.com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" w każdym przypadku - w odniesieniu do danej domeny "facebook.com" lub "youtube.com" lub "twitter.com" - pod tą samą nazwą użytkownika, sprzeciwia się stwierdzeniu niewłaściwości przez "sąd inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" na podstawie wspomnianego art. 109 ust. 1 lit. a) w zakresie podwójnej identyczności?

7) Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie unijnego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, że ze sformułowania "w przypadku gdy dane znaki towarowe są identyczne i ważne dla identycznych towarów lub usług" wynika w razie identyczności znaków towarowych niewłaściwość "sąd[u] inn[ego] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo", tylko w takim zakresie, w jakim unijny znak towarowy i dany krajowy znak towarowy są zarejestrowane dla tych samych towarów lub usług, czy też "sąd inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo" w ogóle nie jest właściwy, nawet jeżeli będący przedmiotem postępowania przed tym sądem unijny znak towarowy jest chroniony w odniesieniu do dalszych - niechronionych innym krajowym znakiem towarowym - towarów lub usług, w odniesieniu do których zakwestionowane czynności mogą być identyczne lub podobne?

¹ Dz.U. L 78, s. 1.