Sprawa C-231/09: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 25 czerwca 2009 r. - Hauptzollamt Oldenburg przeciwko 1. Theodor Aissen, 2. Hermann Rohaan, interwenient Bundesministerium der Finanzen.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.220.19/3

Akt nienormatywny
Wersja od: 12 września 2009 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 25 czerwca 2009 r. - Hauptzollamt Oldenburg przeciwko 1. Theodor Aissen, 2. Hermann Rohaan, interwenient Bundesministerium der Finanzen

(Sprawa C-231/09)

(2009/C 220/36)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 12 września 2009 r.)

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Hauptzollamt Oldenburg

Strona pozwana: 1. Theodor Aissen, 2. Hermann Rohaan

Interwenient: Bundesministerium der Finanzen

Pytania prejudycjalne

1) Czy prawo wspólnotowe, a w szczególności art. 5 lit. k) rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych(1), należy rozumieć w ten sposób, że ilość referencyjna producenta, który podczas trwającego dwunastomiesięcznego okresu przejął gospodarstwo od innego producenta, nie obejmuje ilości mleka, którą w tym dwunastomiesięcznym okresie dostarczył już ten inny producent?

2) Czy uregulowania prawa wspólnotowego albo ogólne zasady wspólnej organizacji rynku mleka i produktów mlecznych sprzeciwiają się regulacji prawa krajowego, która w ramach przewidzianego w art. 10 ust. 3 rozporządzenia nr 1788/2003 rozliczenia niewykorzystanego udziału ilości referencyjnej dla danego państwa z nadwyżkami dostaw w przypadku leżącym u podstaw pytania pierwszego pozwala producentowi, który przejął gospodarstwo podczas trwania dwunastomiesięcznego okresu, na uczestnictwo w podziale tego udziału także w tej części ilości referencyjnej, która została dostarczona przez innego producenta?

______

(1) Dz.U. L 270, s. 123.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.