Sprawa C-228/05: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Commissione Tributaria di Primo Grado di Trento z dnia 21 marca 2005 r. w sprawie Stradasfalti srl przeciwko Agenzia Entrate Ufficio Trento.
Dz.U.UE.C.2005.193.16
Akt nienormatywnyWniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Commissione Tributaria di Primo Grado di Trento z dnia 21 marca 2005 r. w sprawie Stradasfalti srl przeciwko Agenzia Entrate Ufficio Trento
(Język postępowania: włoski)
(2005/C 193/25)
(Dz.U.UE C z dnia 6 sierpnia 2005 r.)
W dniu 24 maja 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Commissione Tributaria di Primo Grado di Trento z dnia 21 marca 2005 r. w sprawie Stradasfalti srl przeciwko Agenzia Entrate Ufficio Trento.
Commissione Tributaria di Primo Grado di Trento zwróciła się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy art. 17 ust. 7 zdanie pierwsze szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. 77/388/EWG(1) w związku z ust. 2 tego artykułu w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy rozumieć w ten sposób, że:
a) nie pozwala on na uznanie za "konsultację z Komitetem Doradczym ds. Podatku od Wartości Dodanej" w rozumieniu art. 29 ww. dyrektywy zwykłego powiadomienia dokonanego przez Państwo Członkowskie o przyjęciu przepisów prawa krajowego takich jak art. 19 a 1 lit. c) i d) dekretu Prezydenta Republiki nr 633/72 z późn. zm., który ogranicza prawo do dokonywania odliczeń podatku VAT od korzystania i utrzymywania towarów, o których mowa w art. 17 ust. 2, na tej tylko podstawie, że komitet powziął wiadomość o przyjęciu tych uregulowań;
b) nie pozwala on również na uznanie za środek zgodny z tym artykułem ograniczeń w odliczaniu podatku VAT związanego z zakupem, korzystaniem i utrzymaniem towarów, o których mowa w pkt a), wprowadzonych przed konsultacją z Komitetem Doradczym ds. Podatku od Wartości Dodanej i utrzymywanych w mocy poprzez wielokrotne przedłużanie okresu obowiązywania zawierających je przepisów, trwające nieprzerwanie od ponad 25 lat;
c) jeśli odpowiedź na pytanie 1 b) będzie twierdząca, wnosi się do Trybunału o określenie kryteriów, przy pomocy których można określić ewentualny maksymalny okres, w którym można przedłużać czas obowiązywania przepisów przyjętych ze względu na cykle w gospodarce, o których mowa w art. 17 ust. 7 tejże dyrektywy, bądź też wypowiedzenie się co do tego, czy nieprzestrzeganie tymczasowości obowiązywania przepisów derogacyjnych (których obowiązywanie było przedłużane w czasie) upoważnia podatnika do dokonania odliczeń.
2. Jeśli okaże się, że wymogi procedury, o której mowa w art. 17 ust. 7 powyżej nie zostały spełnione, wnosi się do Sądu o wypowiedzenie się, czy art. 17 ust. 2 ww. dyrektywy należy rozumieć ten sposób, że zabrania on stosowania przepisów krajowych lub praktyk administracyjnych przyjętych przez Państwo Członkowskie po wejściu w życie szóstej dyrektywy (w przypadku Włoch był to dzień 1 stycznia 1979 r.), które w sposób obiektywny i bezterminowo ograniczają możliwość odliczenia podatku VAT związanego z zakupem, korzystaniem i utrzymaniem niektórych pojazdów mechanicznych.
______
(1) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1