Sprawa C-224/18: Budimex S.A. v. Minister Finansów (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.220.7

Akt nienormatywny
Wersja od: 1 lipca 2019 r.

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 2 maja 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny - Polska) - Budimex S.A./Minister Finansów
(Sprawa C-224/18) 1

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 66 - Zdarzenie podatkowe i wymagalność podatku - Moment wykonania usług - Roboty budowlane i montażowe - Uwzględnienie momentu odbioru robót przewidzianego w umowie o świadczenie usług)

Język postępowania: polski

(2019/C 220/09)

(Dz.U.UE C z dnia 1 lipca 2019 r.)

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Budimex S.A.

Strona pozwana: Minister Finansów

Sentencja

Artykuł 66 akapit pierwszy lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on temu, by w wypadku braku wystawienia faktury dotyczącej świadczonych usług lub wystawienia jej z opóźnieniem formalny odbiór tej usługi był uważany za moment, w którym usługa ta została wykonana, gdy - tak jak w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym - państwo członkowskie przewiduje, że podatek staje się wymagalny z upływem terminu rozpoczynającego bieg w dniu, w którym została wykonana usługa, jeżeli, po pierwsze, formalność odbioru została uzgodniona przez strony w umowie wiążącej je postanowieniami umownymi odzwierciedlającymi rzeczywistość gospodarczą i handlową w dziedzinie, w której usługa jest wykonywana i, po drugie, formalność ta stanowi materialne zakończenie usługi i ustala ostatecznie wysokość należnego świadczenia wzajemnego, co podlega zweryfikowaniu przez sąd odsyłający.

1 Dz.U. C 231 z 2.7.2018.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.