Sprawa C-223/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Wiener Neustadt (Austria) w dniu 13 marca 2019 r. - YS/NK.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.187.42

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 czerwca 2019 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Wiener Neustadt (Austria) w dniu 13 marca 2019 r. - YS/NK

(Sprawa C-223/19)

Język postępowania: niemiecki

(2019/C 187/46)

(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2019 r.)

Sąd odsyłający

Landesgericht Wiener Neustadt

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: YS Strona pozwana: NK

Pytania prejudycjalne

1) Czy zakres stosowania dyrektywy Rady [79/7/EWG] z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego ¹  i dyrektywy 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy ²  obejmuje przepisy państwa członkowskiego, jeśli wskutek stosowania tych przepisów były pracodawca powinien przy wypłacie emerytur zakładowych potrącić kwoty pieniężne znacznie wyższemu odsetkowi mężczyzn mających roszczenie o emeryturę zakładową niż kobiet mających roszczenie o emeryturę zakładową i pracodawca ten może swobodnie dysponować tymi kwotami, oraz czy takie przepisy są dyskryminujące w znaczeniu tych dyrektyw?

2) Czy zakres stosowania dyrektywy 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy ³  obejmuje przepisy państwa członkowskiego dyskryminujące ze względu na wiek, ponieważ ciężar finansowy ponoszą wyłącznie osoby starsze mające prywatnoprawne roszczenie o emeryturę zakładową, której wypłata została uzgodniona w umowie jako bezpośrednio zdefiniowane świadczenie, podczas gdy młode i relatywnie młode osoby, które zawarły umowy o emerytury zakładowe, nie ponoszą obciążenia finansowego?

3) Czy do emerytur zakładowych należy stosować przepisy karty, w szczególności zawarte w art. 20 i 21 karty zakazy dyskryminacji, również wtedy, gdy przepisy państwa członkowskiego nie obejmują dyskryminacji zakazanej zgodnie z dyrektywą 79/7/EWG, dyrektywą 2000/78/WE i dyrektywą 2006/54/WE?

4) Czy art. 20 i nast. karty należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, które stosują prawo Unii w rozumieniu art. 51 karty i dyskryminują osoby posiadające prywatnoprawne roszczenie o emeryturę zakładową ze względu na płeć, wiek, majątek lub z innych przyczyn, jak np. z powodu stosunków własnościowych, w których znajduje się obecnie ich były pracodawca w stosunku do innych osób mających roszczenie o emeryturę zakładową, i czy karta zakazuje tego rodzaju dyskryminacji?

5) Czy przepisy krajowe zobowiązujące tylko małą grupę osób, które na podstawie umowy są uprawnione do emerytury zakładowej w postaci bezpośrednio zdefiniowanego świadczenia do świadczeń finansowych na rzecz ich byłych pracodawców, dyskryminują także ze względu na majątek w rozumieniu art. 21 karty, jeśli obejmują one tylko osoby otrzymujące relatywnie wysokie emerytury zakładowe?

6) Czy art. 17 karty należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, które przewidują ingerencję w postaci pozbawienia własności, następującą bezpośrednio na mocy ustawy i bez odszkodowania, w zawartą między dwiema osobami prywatnymi umowę dotyczącą emerytury zakładowej opartej na formule bezpośrednio zdefiniowanego świadczenia, na niekorzyść byłego pracownika przedsiębiorstwa, które zabezpieczyło wypłatę emerytury zakładowej i nie znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej?

7) Czy ustawowo nałożony obowiązek niewypłacania przez byłego pracodawcę osobie mającej roszczenie o emeryturę zakładową części uzgodnionego wynagrodzenia (uzgodnionej emerytury zakładowej) oznacza jako naruszenie swobody umów naruszenie prawa własności pracodawcy?

8) Czy art. 47 karty należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, które pozbawiają własności bezpośrednio na mocy ustawy i nie przewidują innej możliwości zaskarżenia pozbawienia własności niż w drodze powództwa przeciwko beneficjentowi pozbawienia własności (byłemu pracodawcy i dłużnikowi umowy emerytalnej) o odszkodowanie i zwrot [odebranej na podstawie tych przepisów] kwoty pieniężnej?

¹ Dz.U. 1979, L 6, s. 24.

² Dz.U. 2006, L 204, s. 23.

³ Dz.U. 2000, L 303, s. 16.