Sprawa C-221/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 16 stycznia 2018 r. w sprawie T-747/15, EDF/Komisja, wniesione w dniu 27 marca 2018 r. przez Électricité de France (EDF).
Dz.U.UE.C.2018.182.17
Akt nienormatywnyOdwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 16 stycznia 2018 r. w sprawie T-747/15, EDF/Komisja, wniesione w dniu 27 marca 2018 r. przez Électricité de France (EDF)
(Sprawa C-221/18 P)
(2018/C 182/20)
(Dz.U.UE C z dnia 28 maja 2018 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Électricité de France (EDF) (przedstawiciel: adwokat M. Debroux)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Francuska
Żądania wnoszącego odwołanie
Tytułem żądania głównego:
Posiłkowo:
Posiłkowo:
W każdym razie:
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania strona skarżąca podnosi cztery zarzuty tytułem głównym i jeden zarzut posiłkowy.
Pierwszy zarzut dotyczy naruszenia zasady powagi rzeczy osądzonej wydanego przez Sąd wyroku z dnia 15 grudnia 2009 r., EDF/Komisja (T-156/04). Zaskarżony wyrok określa sporny przepis jako rzekome zwolnienie podatkowe, w przeciwieństwie do wyroku z dnia 15 grudnia 2009 r. wydanego w tej samej sprawie, w którym wyraźnie odrzucono to podejście. Dla uzasadnienia tej rozbieżności w określeniu spornego przepisu, zaskarżony wyrok wydaje się pośrednio opierać - niesłusznie - na konieczności interpretacji wyroku z dnia 15 grudnia 2009 r. "w świetle" wyroku Trybunału z dnia 5 czerwca 2012 r. (C-124/10 P) utrzymującego w mocy rozstrzygnięcie niższej instancji. Tymczasem w wyroku tym Trybunał nie wypowiedział się w przedmiocie określenia spornego przepisu, co stanowi ustalenie faktyczne.
Zarzut drugi dotyczy wypaczenia dowodów przedstawionych przed Sądem. Te środki dowodowe opisują faktycznie dokonaną restrukturyzację kapitału EDF i nie pozwalają na ustalenie rzekomego zwolnienia podatkowego, jak uczynił to Sąd.
Trzeci zarzut dotyczy naruszenia charakteru i zakresu obowiązków starannego i bezstronnego badania, nałożonych przez najnowsze orzecznictwo Trybunału, w szczególności w wyroku Frucona Košice z dnia 20 września 2007 r. (C-300/16 P), który był zresztą przedmiotem uwag na piśmie przed Sądem.
Czwarty zarzut dotyczy naruszenia przez Sąd obowiązku uzasadnienia, zarówno w odniesieniu do określenia spornego środka, jak i braku dyskusji w przedmiocie argumentów skarżącej opartych na wyroku Frucona Košice.
Wreszcie zarzut podniesiony tytułem ewentualnym opiera się na naruszeniu prawa przy ustalaniu domniemanej pomocy jako nowej pomocy, podczas gdy należałoby ją określić jako istniejącą pomoc.