Sprawa C-22/15: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2015 r. - Komisja Europejska/Królestwo Niderlandów.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.228.2

Akt nieoceniany

Wersja od: 13 lipca 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2015 r. - Komisja Europejska/Królestwo Niderlandów

(Sprawa C-22/15)

Język postępowania: niderlandzki

(2015/C 228/02)

(Dz.U.UE C z dnia 13 lipca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Lozano Palacios i G. Wils, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Niderlandów

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału o:

- stwierdzenie, że przyznając zwolnienie z podatku VAT na wynajem miejsc przeznaczonych do cumowania i składowania łodzi na rzecz członków stowarzyszeń sportów wodnych, które w ramach świadczenia tych usług nie zatrudniają jednej, względnie większej liczby osób, w odniesieniu do nawigowania oraz rekreacji, które to czynności nie mogą zostać uznane za związane z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, ciążącym na nim na mocy art. 2 ust. 1 i art. 24 ust. 1, a także art. 133 dyrektywy Rady 2006/ 112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ¹ (dyrektywy VAT) w związku z art. 132 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy;

- stwierdzenie, że ograniczając zwolnienie tego wynajmu miejsc przeznaczonych do cumowania i składowania łodzi na rzecz członków stowarzyszeń sportów wodnych, którzy uprawiają sport, gdy wynajem jest ściśle związany z uprawianiem tego sportu oraz dla niego nieodzowny, do klubów sportów wodnych, które w ramach świadczenia tych usług nie zatrudniają jednej, względnie większej liczby osób, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, ciążącym na nim na mocy art. 2 ust. 1 i art. 24 ust. 1, a także art. 133 dyrektywy 2006/112/WE w związku art. 132 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy;

- obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1. Dyrektywa 2006/112/WE zobowiązuje państwa członkowskie do przyznania zwolnienia niektórym usługom pozostającym w ścisłym związku z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, świadczonym przez podmioty działające w celach innych niż zarobkowe na rzecz osób uprawiających sport lub praktykujących wychowanie fizyczne.

2. Artykuł 11 ust. 1 lit. e) niderlandzkiej Wet Omzetbelasting 1968 [ustawy o podatku obrotowym z 1968 r.] zwalnia z podatku VAT usługi świadczone przez stowarzyszenia sportowe na rzecz ich członków, z wyjątkiem usług świadczonych przez organizacje związane ze sportami wodnymi, które na potrzeby świadczenia tych usług zatrudniają jedną, względne większą liczbę osób, w zakresie, w jakim usługi te polegają na wykonywaniu z pomocą tych osób czynności pozostających w związku z łodziami, względnie udostępnianiu miejsc przeznaczonych do cumowania i składowania łodzi.

3. Zdaniem Komisji niderlandzkie zwolnienie z podatku jest jednocześnie zbyt szerokie i zbyt rygorystyczne.

4. Po pierwsze Komisja krytykuje, że zwolnienie nie jest ograniczone do wynajmu na rzecz członków stowarzyszeń działających w celach innych niż zarobkowe, którzy uprawiają sport, lecz że obejmuje ono również wynajem na rzecz członków stowarzyszeń, którzy korzystają z łodzi znajdujących się w wynajętych miejscach przeznaczonych do cumowania i składowania w celach czysto rekreacyjnych, czy nawet mieszkalnych, nie opuszczając przy tym miejsca, w którym łódź była zacumowana. W tym kontekście zwolnienie jest zdaniem Komisji niezgodne z art. 2 ust. 1, art. 24 ust. 1 i art. 133 dyrektywy VAT.

5. Po drugie Komisja krytykuje, że aby móc skorzystać ze zwolnienia odnośne stowarzyszenie nie może zatrudniać żadnych pracowników. W ten sposób Niderlandy ustanawiają warunek, który wykracza poza to co dopuszcza art. 133 [w związku z art. 132 ust. 1 lit. m)] dyrektywy VAT.

¹ Dz.U. L 347, s. 1.