Sprawa C-219/17: Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest) v. Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS) (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.65.6

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 lutego 2019 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato - Włochy) - Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest) / Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS)

(Sprawa C-219/17) ¹

Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Nadzór ostrożnościowy nad instytucjami kredytowymi - Nabycie znacznego pakietu akcji w instytucji kredytowej - Procedura regulowana dyrektywą 2013/36/UE oraz rozporządzeniami (UE) nr 1024/2013 i 468/2014 - Złożone postępowanie administracyjne - Wyłączne uprawnienia decyzyjne Europejskiego Banku Centralnego (EBC) - Skarga wniesiona na akty przygotowawcze przyjęte przez właściwy organ krajowy - Zarzut dotyczący naruszenia powagi rzeczy osądzonej przysługującej decyzji krajowej

Język postępowania: włoski

(2019/C 65/06)

(Dz.U.UE C z dnia 18 lutego 2019 r.)

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest)

Strona przeciwna: Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS)

przy udziale: Ministero dell'Economia e delle Finanze, Banca Mediolanum SpA, Holding Italiana Quarta SpA, Fin. Prog. Italia di E. Doris & C. s.a.p.a., Sirefid SpA, Ennio Doris

Sentencja

Artykuł 263 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by sądy krajowe przeprowadzały kontrolę zgodności z prawem aktów w przedmiocie wszczęcia postępowania, przygotowania i niewiążącej propozycji przyjętych przez właściwe organy krajowe w ramach procedury przewidzianej w art. 22 i 23 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE, art. 4 ust. 1 lit. c) i art. 15 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzającego Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi oraz art. 85-87 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiającego ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego). Jest w tym względzie bez znaczenia okoliczność, że do sądu krajowego wniesiona została szczególna skarga o stwierdzenie nieważności ze względu na podniesione naruszenie powagi rzeczy osądzonej orzeczenia sądu krajowego.

¹ Dz.U. C 283 z 28.8.2017.