Sprawa C-215/19: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 2 lipca 2020 r. - postępowanie wszczęte przez Veronsaajien oikeudenvalvontayksikkö.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.279.10/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 sierpnia 2020 r.

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 2 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus - Finlandia) - postępowanie wszczęte przez Veronsaajien oikeudenvalvontayksikkö

(Sprawa C-215/19) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Świadczenie usług - Artykuł 135 ust. 1 lit. l) - Zwolnienie z VAT - Wynajem nieruchomości - Pojęcie "nieruchomości" - Wyłączenie - Artykuł 47 - Miejsce transakcji podlegających opodatkowaniu - Świadczenie usług związanych z nieruchomością - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 - Artykuły 13b i 31a - Szafy serwerowe - Usługi przechowywania w centrum danych]

(2020/C 279/14)

Język postępowania: fiński

(Dz.U.UE C z dnia 24 sierpnia 2020 r.)

Sąd odsyłający

Korkein hallinto-oikeus

Strona w postępowaniu głównym

Veronsaajien oikeudenvalvontayksikkö przy udziale: A Oy

Sentencja

1) Artykuł 135 ust. 1 lit. l) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że usługi przechowywania w centrum danych, w ramach których świadczący je usługodawca udostępnia swoim klientom szafy serwerowe, by mogli oni zainstalować w nich własne serwery, oraz dostarcza im dodatkowe towary i świadczy na ich rzecz dodatkowe usługi, takie jak energia elektryczna i różne usługi w celu zapewnienia użytkowania tych serwerów w optymalnych warunkach, nie stanowią usług wynajmu nieruchomości objętych przewidzianym w tym przepisie zwolnieniem z podatku od wartości dodanej, jeżeli - czego zbadanie należy do sądu odsyłającego - po pierwsze, usługodawca ten nie udostępnia swoim klientom powierzchni lub miejsca w sposób bierny poprzez zapewnienie im prawa do zajmowania ich tak, jakby byli oni ich właścicielami, a po drugie, szafy serwerowe nie stanowią integralnej części budynku, w którym są one zainstalowane, a nadto nie są w nim zainstalowane na stałe.

2) Artykuł 47 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2008/8, oraz art. 31a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że usługi przechowywania w centrum danych, w ramach których świadczący je usługodawca udostępnia swoim klientom szafy serwerowe, by mogli oni zainstalować w nich własne serwery, oraz dostarcza im dodatkowe towary i świadczy na ich rzecz dodatkowe usługi, takie jak energia elektryczna i różne usługi w celu zapewnienia użytkowania tych serwerów w optymalnych warunkach, nie stanowią usług związanych z nieruchomością w rozumieniu tych przepisów, jeżeli owym klientom nie przysługuje - czego zbadanie należy do sądu odsyłającego - wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której zainstalowano szafy serwerowe.

¹ Dz.U. C 164 z 13.5.2019.