Sprawa C-215/18: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2020 r. - Libuše Králová v. Primera Air Scandinavia.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.215.4

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 czerwca 2020 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Obvodní soud pro Prahu 8 - Republika Czeska) - Libuše Králová / Primera Air Scandinavia

(Sprawa C-215/18) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 5 pkt 1 - Jurysdykcja w sprawach, w których przedmiotem postępowania jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy - Artykuły 15 - 17 - Jurysdykcja w sprawach umów z udziałem konsumentów - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuły 6 i 7 - Prawo do odszkodowania w przypadku dużego opóźnienia lotu - Umowa przewozu połączonego z noclegiem zawarta między pasażerem a biurem podróży - Powództwo odszkodowawcze skierowane przeciwko przewoźnikowi lotniczemu niebędącemu stroną tej umowy - Dyrektywa 90/314/EWG - Impreza turystyczna]

(2020/C 215/05)

Język postępowania: czeski

(Dz.U.UE C z dnia 29 czerwca 2020 r.)

Sąd odsyłający

Obvodní soud pro Prahu 8

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Libuše Králová

Strona pozwana: Primera Air Scandinavia

Sentencja

1) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91, należy interpretować w ten sposób, że pasażer opóźnionego o co najmniej trzy godziny lotu może wytoczyć powództwo o odszkodowanie na podstawie art. 6 i 7 tego rozporządzenia przeciwko obsługującemu lot przewoźnikowi lotniczemu, nawet jeśli owi pasażer i przewoźnik lotniczy nie zawarli umowy, a odnośny lot stanowi element imprezy turystycznej, objętej zakresem stosowania dyrektywy Rady 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek.

2) Artykuł 5 pkt 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że powództwo o odszkodowanie wytoczone przez pasażera na podstawie rozporządzenia nr 261/2004 przeciwko obsługującemu lot przewoźnikowi lotniczemu jest objęte pojęciem "spraw, w których przedmiotem postępowania jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy" w rozumieniu tego przepisu, nawet jeśli między tymi stronami nie została zawarta żadna umowa, a lot obsługiwany przez tego przewoźnika lotniczego był przewidziany przez zawartą z osobą trzecią umowę o imprezę turystyczną, obejmującą również nocleg.

3) Artykuły 15-17 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że powództwo o odszkodowanie wytoczone przez pasażera przeciwko obsługującemu przewoźnikowi lotniczemu, z którym pasażer ten nie zawarł umowy, nie jest objęte zakresem stosowania tych artykułów regulujących jurysdykcję szczególną w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów.

¹ Dz.U. C 190 z 4.6.2018.