Sprawa C-211/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 26 lutego 2015 r. w sprawie T-385/12, Orange/Komisja, wniesione w dniu 8 maja 2015 r. przez Orange, dawniej France Télécom.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.245.6/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 27 lipca 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 26 lutego 2015 r. w sprawie T-385/ 12, Orange/Komisja, wniesione w dniu 8 maja 2015 r. przez Orange, dawniej France Télécom

(Sprawa C-211/15 P)

Język postępowania: francuski

(2015/C 245/09)

(Dz.U.UE C z dnia 27 lipca 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Orange, dawniej France Télécom (przedstawiciele: S. Hautbourg i S. Cochard-Quesson, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- uchylenie zaskarżonego wyroku;

- wydanie ostatecznego orzeczenie co do istoty sprawy zgodnie z art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości oraz uwzględnienie żądań wniesionych przez Orange w pierwszej instancji;

- posiłkowo skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;

- obciążenie Komisji pełnymi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie opiera je na szeregu zarzutów.

W pierwszej kolejności, Sąd naruszył prawo, gdy stwierdził, że zostały spełnione kryteria pozwalające na kwalifikację, jako pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust 1 TFUE. Sąd po pierwsze naruszył prawo, gdy uznał, że Orange odniósł korzyść, chociaż środek miał na celu usunięcie niekorzyści strukturalnej wynikającej z utrzymania unormowania przewidzianego ustawą z 1990 r. oraz umożliwienie wystąpienia pełnej konkurencji w kontekście całkowitej liberalizacji rynków telekomunikacyjnych. Po drugie wnoszący odwołanie podnosi także, że Sąd naruszył prawo, gdy uznał, że w niniejszej sprawie nie było konieczne, w celu potwierdzenia selektywnego charakteru spornego środka, ustalenie czy środek ten mógł wprowadzać zróżnicowanie operatorów znajdujących się w porównywalnej sytuacji faktycznej i prawnej, chociaż w okolicznościach niniejszej sprawy, żadne inne przedsiębiorstwo nie mogło zostać objęte ramami odniesienia przyjętymi przez Komisję. Wreszcie Sąd naruszył spoczywający na nim obowiązek uzasadnienia oraz naruszył prawo, gdyż nie dokonał jakiejkolwiek analizy argumentów przedstawionych przez wnoszącego odwołanie pozwalających uznać, że środek nie zakłócał lub nie groził zakłóceniem konkurencji w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

W drugiej kolejności Sąd naruszył prawo, gdy przyjął analizy Komisji dotyczące oceny zgodności omawianego środka. Sąd po pierwsze naruszył spoczywający na nim obowiązek uzasadnienia oraz przeinaczył okoliczności faktyczne, gdy stwierdził, że art. 30 ustawy z 1996 r. w zmienionym brzmieniu, nie zawiera żadnych przepisów dotyczących celu zryczałtowanej składki o charakterze wyjątkowym, a zatem nie sprzeciwia się żądaniu Komisji, zgodnie z którym zryczałtowana składka o charakterze wyjątkowym nie stanowiła zobowiązania socjalnego dla przedsiębiorstwa. Po drugie Sąd naruszył spoczywający na nim obowiązek uzasadnienia, gdy przyjął ocenę Komisji i stwierdził jedynie, że precedens "La Poste" nie miał zastosowania do France Télécom (Orange).

Wreszcie wnoszący odwołanie uważa, że Sąd naruszył prawo przy dokonaniu oceny okresu, w którym pomoc określona w decyzji została osłabiona przez zryczałtowaną składkę o charakterze wyjątkowym. W szczególności Sąd przeinaczył okoliczności faktyczne i zastąpił swoje własne uzasadnienie uzasadnieniem zaskarżonej decyzji, gdy potwierdził, że zniesienie obciążeń z tytułu odszkodowania i nadmiernej rekompensaty stanowiło część pomocy określonej w art. 1 zaskarżonej decyzji.